4 OCAK. SAAT: 19.32 OKYANUS STANDART SAATİ METİAS’IN ÖLÜMÜNDEN OTUZ BEŞ GÜN SONRA. DAY YANI MDA FIRLAYARAK UYANDI.YÜZÜ TER İÇİNDEYDİ. YANAKLARI gözyaşlarıyla ıslanmıştı. Hırıltılı bir şekilde soluyordu. Ona doğru eğilip yüzüne düşen bir tutam ıslak saçı yüzünden çektim. Omzumdaki yara kabuk bağlamıştı ama bu hareket yeniden sızlamasına sebep oldu. Day doğruldu, bitkin bir şekilde gözlerini […]
ANNEM ÖLDÜĞÜMÜ DÜŞÜNÜYORDU. Tabii ki ölmedim ama böyle düşünmesi onun için daha güvenliydi. Ayda en az iki kere, Los Angeles şehir merkezinin her yerine dağılmış JumboTron ekranlarında “Aranıyor” posterimin yayınlandığını görüyordum. Orada pek yersiz duruyordu. Ekranlarda gösterilenlerin çoğu mutlu resimlerdi: açık mavi bir gökyüzü altında gülümseyen çocuklar, Golden Gate Harabeleri önünde poz veren turistler, neon […]
ŞU ANA KADAR GİRDİĞİM BÜTÜN KILIKLAR İÇERİSİNDE EN sevdiğim buydu herhalde. Saçlarım her zamanki gibi altın sarısı değil, koyu kırmızıydı; omuzlarımı biraz geçecek şekilde kesilmiş ve atkuyruğu yapılmıştı. Mavi gözlerimin üzerinde doğal duran yeşil lensler vardı. Karanlıkta düğmeleri parıldayan, yarısı pantolonumun içine sokulmuş kırışık bir gömlek, ince bir ordu cekeƟ, siyah pantolon ve çelik topuklu […]
