Paris ’te faili meçhul bir cinayet ve bir gramer dersi Ben bu… bu… “Ölü”yü daha önce de görmüştüm. Beş yıl önce miydi, yoksa yirmi beş yıl önce mi? Hatırlamıyorum. Ölüler yaşlanmaz derler, ama yaşlanmış işte. Çok… çok yaşlanmış. Bunu söylese, aklını kaçırdığını sanacaklar ya da rol yaptığını. En iyisi susmak, sadece sorulanlara cevap vermek, susmak… […]
YTüzlerce yıl önce bir manastırda, kutsal metinleri elı yazısıyla çoğaltmaktan gözlerinin feri sönmüş Bizanslı bir yazıcı keşişin tarihle şakalaşması ya da kadere isyanı olan o büyülü dizelerin peşine takılıp çocukken ayrıldığım şehre, Erguvan Kapısı’nı aramaya dönmüştüm. Babam, ‘ayrıldığımız’ değil, ‘sürüldüğümüz’ şehir derdi: “Gerçek vatanımız, atalarımızın toprağı. Onlar geldiğinde biz 2000 yıldır oradaydık.” Onlar, Fatih Sultan […]
Ölümün, akşam işten eve geldiğimde, gecikmiş gazetelerin arasından çıktı. Tepeye toplanmış eski moda örgülü saçların; kasvetli, lacivert renkte rahibeler okulu üniformamız; siyah, kalın okul çoraplarınla sınıfımızın ilk ölüsü… Posta katarlarında, havaalanlarının kargolarında, postacının çantasının bir köşesinde günlerdir sürünüp duran; masanın üzerine attığım gazete, mektup, reklam kağıdı tomarının arasına sıkışıp kalmış; bir gazetenin beşinci sayfasında -çiçeklerle […]
