Niccolo Machiavelli – Prens

Siyaset kuramcısı, yazar ve devlet adamı Niccolò Machiavelli (1469-1527), hukukçu bir babanın ve kültürlü bir annenin oğlu olarak Floransa’da dünyaya geldi. Yedi yaşında aritmetik ve Latince öğrenmeye başladı; Paolo da Ronciglione gibi önemli öğretmenlerle Latincesini geliştirdi, klasik yazarları okudu. 1494’te, Fransa Kralı VIII. Charles’ın İtalya’ya girmesinin ardından, Mediciler Floransa’dan uzaklaştırılmış, cumhuriyet yönetimine geçilmiş; cumhuriyetin yeni siyasal kurumları Dominiken keşişi Girolamo Savonarola’nın istekleri doğrultusunda belirlenmişti. Ne var ki, Kilise yönetimini eleştiren Savonarola, sapkınlıkla suçlanıp aforoz edildi ve 1498’de asılıp yakılarak idam edildi. Aynı yıl Machiavelli, yirmi dokuz yaşında, ikinci sekreterlik görevine getirildi. İçişlerini ve savaş da dahil olmak üzere güvenlik sorunlarını kapsayan bu görevin yanı sıra, Onlar Kurulu’nun sekreterliğini üstlendi (Onlar Kurulu, bir tür bakanlar kurulu işlevi gören Signoria adına, Floransa’nın öteki devletlerle ilişkilerini yönetiyordu). Machiavelli’nin görevleri, diplomatik görüşmeleri de içeriyordu: 1500’de, Piza Kuşatması’nda Floransa’ya destek veren Fransız birlikleri isyan edince, Floransa’nın üzüntüsünü bildirmek üzere Fransa’ya, XII. Louis’yle görüşmeye gitti (Fransa kralıyla değişik tarihlerde üç kez daha görüşecek, onun özellikle İtalya’da güttüğü siyaset hakkındaki görüşlerini Prens’in III. bölümünde ayrıntılı olarak ele alacaktır). Cesare Borgia’nın, babası Papa VI. Alexander’in de desteğiyle, kendi adına kalıcı bir devlet kurmak amacıyla art arda düzenlediği seferler, Floransa Cumhuriyeti’ni de tehdit etmeye başladığı için Machiavelli, 1502’de onunla görüşmek üzere Urbino’ya gitti (Machiavelli, bu görüşmelerden edindiği izlenimlere de Prens’te yer vermiş; Cesare Borgia’nın gözüpek ve acımasız, olağanüstü siyasal ve askerî yetenekleri olan bir hükümdar olduğunu dile getirmiştir). Eylül 1502’de, Piero Soderini Floransa Cumhuriyeti’ne ömür boyu gonfalonière (sancaktar) seçildi. Floransa’nın paralı askerleri Piza’ya karşı savaşta başarısız olunca, Machiavelli’nin bir yurttaşlar ordusu kurulması gerektiği görüşü kabul gördü ve 1505’te uygulamaya sokuldu. Yurttaşların askere alınması işlemlerini denetlemek amacıyla kurulan Dokuzlar Kurulu’nun başına da, Machiavelli getirildi.

Machiavelli, Aralık 1507’de, Papa’nın desteğine güvenerek İtalya’ya sefer hazırlığı içinde olan Kutsal Roma Germen İmparatoru I. Maximilian ile görüşmeye gitti; görevi, Maximilian’ın Floransa Cumhuriyeti topraklarından uzak durmasını sağlamaktı. Keza, Temmuz 1510’da, Papa II. Julius ile Fransa Kralı XII. Louis arasında arabuluculuk etmekle görevlendirildi: Fransa’da sürdürdüğü görüşmelerin amacı, Floransa’nın olası bir savaştan zarar görmesini engellemekti. Machiavelli, Signoria yönetimine net bir tutum sergilemesini, ya Papa’yı ya Fransa’yı desteklemesini önerdi. Soderini bu öneriye kulak asmayarak her ikisine eşit uzaklıkta bir siyaset güttü. Machiavelli, XII. Louis ile anlaşmak üzere, 1511 yazının sonunda bir kez daha Fransa’ya gitti; diplomatik görevi, Louis’nin desteklediği ve II. Julius’u Floransa’ya karşı kışkırtan Piza Konsili’nin feshedilmesini sağlamaktı. Fransa’dan döner dönmez, Piza’ya giderek konsili dağıttı. Ama Papa’nın yanı sıra Venedik, Ferrara dükü, Katolik Fernando ve VIII. Henry’nin Fransa’ya karşı oluşturdukları Kutsal Birlik, Milano’da iktidara Sforzaların, Floransa’da ise Medicilerin getirilmesine karar vermişti. Soderini, Ağustos 1512’de sancaktarlık görevinden alındı ve Floransa’dan kaçmak zorunda kaldı. Böylece, Floransa’da cumhuriyet yönetimi sona erdi: İspanyol ordusuyla şehre giren Mediciler, burada yeni bir Signoria yönetimi kurdular.

Medicilerin kurduğu Yeni Signoria , Machiavelli’nin bütün görevlerine son verdi, onu bin florin ödemeye mahkûm etti ve bir yıl boyunca Vecchio Sarayı’na (Eski Saray) ayak basmasını yasakladı. Machiavelli, Medicilere karşı bir komplonun içinde yer aldığı kuşkusuyla 1513 yılının başlarında tutuklandı ve işkence gördü. Sonuçta hapisten salıverildi ama özgürlüğü kısıtlandı: Ailesiyle birlikte Sant’Andrea in Percussina’daki evine çekildi. Yoğun bir siyasal yaşamın ardından gelen bu zorunlu “sürgün”, bir başka açıdan Machiavelli’nin en verimli dönemi oldu; önemli yapıtlarının hepsini bu dönemde yazdı. Machiavelli, Nisan 1526’da istihkâm çalışmalarını denetlemek üzere kurulan beş kişilik kurulun sekreterliğine getirildi. Ama Kutsal Roma-Germen İmparatoru V. Karl’ın birlikleri, Mayıs 1527’de Roma’ya girerek şehri acımasızca yağmaladılar ve Papa VII. Clemens’in uzlaşma girişimi, Floransa’da Medici muhaliflerinin konumunu güçlendirdi. Floransa halkı Medicilere karşı ayaklandı, Medici yönetimine son verildi ve cumhuriyet yeniden kuruldu. Floransa yönetimi, bu kez sekreterlik görevine Machiavelli’yi değil, Francesco Tarugi’yi getirdi. Floransa’da Machiavelli’ye karşı düşmanca bir hava oluşmuş; Mediciler döneminde belli görevler üstlenmiş olması, özgür cumhuriyeti destekleyenlerin Machiavelli’ye cephe almasına yol açmıştı. Machiavelli, kısa süren bir hastalığın ardından, 21 Haziran 1527’de, Floransa’da öldü ve ertesi gün Santa Croce Kilisesi’ne defnedildi. Yapıtları Machiavelli, görevi dolayısıyla kaleme aldığı siyasal değerlendirmelerin ve raporların yanı sıra, siyaset bilimi, tarih ve edebiyat alanlarında yapıtlar vermiştir; aşağıda ayrıca ele alacağımız Prens’in dışında, bunların başlıcalarını şöyle sıralayabiliriz: DISCORI SOPRA LA PRIMA DECA DI TITO LIVIO (Titus Livius’un İlk On Kitabı Üzerine Konuşmalar): 1513-1521 yılları arasında, Romalı tarihçi Titus Livius’un Roma Tarihi’nden yola çıkılarak yazılmış olup üç kitaptan oluşur: Birinci Kitap’ta, krallar döneminden MÖ 387 yılına kadar Roma’nın anayasa alanında kaydettiği gelişmeler; İkinci Kitap’ta, Romalıların imparatorluğu genişletme girişimleri; Üçüncü Kitap’ta ise, devletlerin hangi nedenlerle geliştiği, çökme sürecine girdiği ve dönüşüme uğradığı anlatılır. Machiavelli, Prens’te ele aldığı ya da değindiği konulardan bazılarını bu yapıtında daha kapsamlı olarak işler. DELL’ARTE DELLA GUERRA (Savaş Sanatı): 1519-1520 yıllarında yazılmış ve 1521’de yayımlanmış olup siyasal ve teknik boyutlarıyla askerlik sorununu ele alır.

Yedi bölümden oluşan kitap, Floransa’da beş kişinin katıldığı bir söyleşi biçiminde yazılmıştır. Söyleşiye katılanlar arasında, yazarın arkadaşı Cosimo Rucellai ve dönemin ünlü komutanı Fabrizio Colonna da vardır. Paralı askerliğe yönelik eleştiri –askerliğin bir meslek değil, bir yurttaşlık görevi olması gerektiği– kitabın siyasal boyutunu oluşturur; teknik kısmı ise, strateji, taktik ve lojistik konularındaki görüşleri içerir.

.