Daisy Meadows – Dostluk Ormanı I – Loli Uzunbıyık Kayıp

Lale, nemli çimlerin kokusunu içine çekerek uzun bahçeye girdi. Ailesinin ahırdan bozma Minik Patilere Yardım Hastanesi, korunun içindeydi. Kız, çizgili yeşil elbisesinin üzerine kolsuz bir yelek geçirdi. Sonra da kapının arkasındaki, marul yaprağıyla dolu sepeti aldı. Sepeti elinde sallayarak tel çitle çevrili geniş kümese doğru ilerledi. Kümesin sonunda, ahşap bir kafes vardı. “Kahvaltı vakti!” diye seslendi Lale. Kafesin 11 Loli Uzunbıyık Kayıp! kapılarından birinde bıyıklı, pembe bir burun belirdi, sonra bir burun daha. Kısa süre sonra üç tavşan, Lale’ye doğru zıplıyordu. İkisinin patileri, birinin de kulağı sargılıydı. Lale kümesin üstünü açtı. Marul yapraklarını Altın Ziyaretçi tavşanların mama kabına boşaltırken “Haydi, yiyin bakalım,” diye mırıldandı. Kısa kesilmiş koyu renk saçları yüzüne dökülmüştü. Yaprakları kemiren tavşanları seyrederken, saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı. Artık Loli Uzunbıyık Kayıp! daha iyiler, diye düşündü.


Yakında yuvalarına dönecek kadar iyi olacaklar. 0 sırada dar yolun karşısındaki evlerde bir hareketlenme oldu. Lale, başını kaldırıp baktı. Evlerden birinin ön kapısı açılmış, kot şortu ve pembe şapkasıyla sarışın bir kız dışarı çıkmışt’. ^ Lale gülümsedi. Bu, en iyi arkadaşı Ceren’di! Ceren, yol boş mu diye baktı ve hızla bahçe kapısına doğru koştu. Lale’nin onu karşılamaya geldiğini görünce gülümsedi. Birbirlerine sarılırlarken ‘Ta- j tilin ilk günü!” dedi Ceren. “Bu yazı daha da harika yapacak olan ne biliyor musun? Hastanedeki hayvanlara her gün yardım edecek olmamız!”

.

PDF Kitap İndir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir