Ri̇ck Cleveland – Jerry Ve Tom

Başına çuval geçirilmiş, sandalyeye bağlanmış bir adam, kendisini öldürmek üzere olan iki adama kötü fıkralar anlatmaktadır. Bir oyun yazmak için aklına gelene ilk fikirdi bu. Gençlik yıllarımda Ohio’da yaşarken, çetelerin uğrak yeri haline gelen bir komedi-kulüp, et restoranında çalışıyordum. Hafta içleri restoranın bodrum katında köpek dövüşleri düzenlenirdi. Ben de restoranın doğaçlama tiyatro topluluğunun bir parçasıydım, aslında oldukça kötüydük. Bara takılan iki adam, oyunlarımızı geliştirmemiz için bize meyhane fıkraları anlatırdı. Sanırım isimleri Tony ve Mike gibi bir şeydi aslında hatırlamamam daha iyi. Bize eski fıkralar anlatırlar, sonra da şöyle derlerdi, “Bu fıkrayı kullanmakta serbestsiniz” ya da “Bu fıkra adamı öldürür”. Arada sırada eşlerini de yanlarında getirirler, biftek ve pirzola yerlerdi. Varoşlarda yaşarlar ve Sears’ın en iyi çim biçme makinesi yapıp yapmadığını tartışırlardı. Kulübün sahibi tarafından insanlarla içki dükkânı sahibi, toptancı, ortak ve dost olarak tanıştırılıyorlardı, benim içinse bir çift sıradan, mavi tulumlu işçilerden başka bir şey değillerdi. Chicago’ya taşınmamdan kısa bir süre sonra kulübün sahibi ve birtakım “dostları”, başlarına çuval geçirilmiş, sandalyeye bağlanmış bir halde, çete işi bir tarzla enselerine yedikleri kurşunlarla infaz edildiler. Kısa bir süre sonra bara takılan iki adam suçlandı, mahkemeleri yapıldı ve hapse atıldılar. Bize fıkraları anlatan ve arada sırada içki ısmarlayan aynı iki adam. Aileleri olan, varoşlarda yaşayan ve çim biçme makineleri hakkında tartışan aynı iki adam.

Başına çuval geçirilmiş, sandalyeye bağlanmış, kendisini öldürmek üzere olan iki adama kötü fıkralar anlatan adamın görüntüsü çok, çok uzun zaman önce kafamda canlanmıştı. Ve daha sonra 1992’de, bu fikir, Iowa Üniversitesi’nde, Maria Irene Fornes ile yaptığım bir atölye çalışması sırasında, beni, başımın arkasına inen bir kürek gibi çarptı. Böylece artık oyun kendini yazmaya başlamıştı. Bu iki serseri gerçekten de hayatlarını kazanmak için insan öldürüyorlardı. Şüphesiz onlar kiralık katildiler, ama onlar iyi, güvenilir, aile değerleri olan kiralık katillerdi. Ve sanırım isimlerini tam olarak hatırlayamamam, “hayatım” için iyi bir şeydi. Ancak o eski fıkralar, işte onları asla unutmayacağım. TOM: Billy için çalışan bir adam. 40-50 yaşlarında JERRY: Billy için çalışan bir adam. 20’li yaşlarında. Diğer karakterler (Hepsi aynı oyuncu tarafından oynanmaktadır.) TONY BİLLY KARL ELVİS FAVORİLİ YAĞLU SAÇLI ADAM ŞİŞMAN ADAM VİC YATAKTAKİ KADIN ZAMAN Günümüzden 10 yıl önce SAHNE Mekânı ve atmosferi belirtmek için bir takım eşyalar ve mobilyalar. Sahne aşağısında solda, sağda masalar (üzerinde silahlar ve bir takım silah donanımları vardır.) ve palto askıları durmaktadır. SAHNELEYENE NOT Bu adamları gangster gibi, iyi giyimli ya da buna benzer farklı bir şekilde göstermeye gerek yoktur.

Ucuza kiralanmış, mavi tulumlu, kullanılmış araba satıcıları gibi görünmelidirler. İlk kez ekranda devasa bir domates olarak gördüğüm iyi arkadaşım ve Haham Saul Rubinek için SAHNE 1 (Işıklar açıldığında: Chicago’nun güney yakasında bir meyhane. İçerisi loştur. Barın üzerinde bir telefon. Duvarın karşısında yumruklanmış bir müzik kutusu. Yuvarlak masaların üzerinde ters çevrilmiş sandalyeler, TOM, hafif göbekli, 50’li yaşlarının başında, elinde bir tüfekle, barı arşınlamaktadır, belki biraz tedirgindir. Üçüncü adam TONY, kafasında bir çuval, elleri arkadan bağlanmış, sakin bir şekilde sandalyede oturmaktadır. Uzun bir süre kimse bir şey söylemez. JERRY, TOM’a bir bakış fırlatır. TOM omuz silkeler.)

.