Bırakacaktım bu kentin sokaklarını. Bulvarda aylaklarca dolaştığım günler… Kızılay Durağı’nda üç kızın çocuksu gülüşüne kurban giden yıllarım… Annemin öğütleri, yalvarışları hatta: “Aman şu yılı bir atlatsan…” Kapı çarpıp çıkmalarım benim… Ağlamalar belki arkamdan… Bile bile, körü körüne bir gidiş… Çift çifttir herkes. Bir yalnız ben varımdır. Dayanılmaz yalnızlıkta bir yirmi beş kuruşluk sakız ya da […]
Sıkıntı gelmiş, şurama dayanmıştı. Değişik bir şey mi vardı? Yok, değişik bir şeyin olmayışıydı sıkıntı: Belki buydu. Her günkü gibi oluşuydu. Hani, nerdeyse patlayacaktım. Ve üstelik patlayamazdım bile. Belki korkağın biriydim. Benim “patlamak” diye adlandırdığım, bir küçük “Tısss!” sesinden başka şey olmayacaktı belki. Hepsi bu: “Tıss!” Oysa neler geçmez aklımdan… Bir kudurgun sele kapılmışçasına yıkmak, […]
“Evet, Yargıç Bey. Bütün insanların yüzüne tükürmek isteyen benim. Ve onlar bencillikleriyle bunu çoktan hak ettiler. Neymiş, bana yaptıklarından sonra, insanların yüzüne tükürmek istemişim… Ben suçlu değilim. Suçlu onlar. Ve Tan-rı’ysa insanlara bencilliği veren, suçlu Tanrı’dır. İstemem ki bunca umut bağladığımız Yaradan, bu denli küçük olabilsin. Issız gecelerde ağlamalarımın nedeni o Tanrısal güçse, insanları bağışlayabilir […]
