Beatrice Masini – GACK III – Kral Kızının Armagani

Sıcak ve uzak bir ülkede, yedi farklı eşten, altısı erkek biri kız, tam yedi çocuğu olan iyi yürekli ve bilge bir kral yaşarmış. Yaşlıymış kral, yaşlı ve yorgunmuş. Kaçınılmaz sona yaklaştığını hissediyor ve yerine kimin kral olarak geçeceğini seçmesi gerekiyormuş. Tıpkı dünyanın diğer krallıklarında olduğu gibi tacın en büyük oğluna geçmesi beklenirfDİŞ beklenmesine ama özel biriymiş bu kral ve tüm çocukları eşitmiş gözünde. Böylece hepsini birden çağırıp şöyle söylemiş onlara: “Çocuklarım benim, önümde sayılı gün kaldı. Her biriniz dünyayı dolaşın istiyorum. Dünyayı dolaşın ve bulduğunuz en değerli şeyi bana armağan olarak getirin. Otuz gün 9 10 içinde dönmüş olmanız gerek. Geç kalırsanız beni bulamayabilirsiniz, daha önce dönerseniz de değeri yok benim için. En güzel hediyeyi getiren tacımın sahibi olacak ve yerime o geçecek.” Oğlanların anneleri hemen kavgaya tutuşmuşlar, “Senin oğlun benimkinden daha büyük, tabii ki o kazanacak,” diyormuş biri. Bir diğeri, “Benim oğlum daha çocuk. Ağabeyleriyle nasıl boy ölçüşsün?” Doğruydu da l � söylediği; çünkü çocukların yaşları on yedi- � den on ikiye kadar değişiyordu. Kimi güçlü � i: kuwetli, kimi zayıftı; kimi açıkgözdü, kimi � bön. Şurası kesin ki eşit bir yarış olmayacaktı ı: � bu.

Ama kral kısa kesmişti kopan yaygarayı: � “Kadınlar susun! Bilirsiniz ki iyi yürek- � m li ve bilge bir kralımdır ben. Oğullarımdan hangisinin en değerli hediyeyi getirdiğini ayırt edebilirim. Hepsinin eşit olmadığını ben de biliyorum fakat önemli olan onları yargılarken benim eşit yani adil davranmamdır. Farklarına gelecek olursak bunlar yarışmayı daha ilginç kılacak o kadar.” O an, adı Uma olan on yaşındaki tek kız çocuğunun annesi öne çıkarak, “İyi yürekli kralım,” demiş ve şöyle devam etmişti: “Mademki bilgesin, neden dışlarsın uma’yı hükmünden? Kraliçe olamaz mı o?” Orada bulunan herkes, önce oğlan anneleri, ardından en büyük erkek çocuklar ve derken onlardan etkilenen daha ufakları gülüvermişti kadının sözlerine. Bir kız, bir çocuk, kral hatta kraliçe olmak istesin! Ne saçmalıktı bu böyle. Fakat kral, herkesi susturmak için elini kaldırıp şöyle söylemişti: 11 i “Haklısın yedinci karım. Kraliçe Saba’nın � zamanından beri krallıklarımızda kadın hü- � 52 kümdar olmamıştı. Ancak bundan sonra da � olmaması için bir neden sayılmaz bu. Uma 2 ;;; da yarışmaya katılacak. Otuz gün içinde ! ” çocuklarım, sizi hediyelerinizle birlikte bu- � rada istiyorum. Şansınız açık olsun, aslanlar indirmesinler sizi midelerine, hortlaklar korkutmasın sizi, akbabalar gagalamasın gözlerinizi!” Bu dileklerle onları huzurundan uğurladı. Altı oğlanın annesi aralarında fısıldaya fısıldaya, Uma’yla annesine imalı bakışlar ata ata gittiler. Fakat Uma ve annesi, bakmadılar onlara. Dışlanmaya alışmışlardı, ne de olsa Uma tek kız çocuğuydu ve annesi, erkek annelerini birbirine bağlayan o karmaşık ortaklığın hiçbir zaman bir parçası olmamıştı.

Anne, kız çadırlarına gittiler ve her şeyi büyük bir dikkatle dinlemiş olan Uma ancak o zaman konuştu. “Anne,” dedi, “kraliçe olmamı gerçekten istiyor musun?” “İlle de istiyor değilim,” diye cevap vermişti annesi. “Ben sadece diğerleriyle aynı aı 13 Ol O> s. g � fırsatlara sahip olmanı istiyorum. Suf kızsın 2: A diye hükmedememenin bir anlamı yok. Ba- 😀 � ban da böyle söyledi, değil mi? Kraliçe Saba � bir kadındı. Güzeldi, akıllıydı, becerikliydi.” � “Ama ben kadın değilim, bir çocuğum,” > “‘ dedi Uma. � 14 “Güzelsin, akıllısın, beceriklisin,” diye cevap verdi annesi. “Güzel bir yolculuk yapacak ve çok daha akıllı, çok daha becerikli olacaksın.” “Tek başıma gitmek zorunda mıyım?” “İnsanın tek başına yapması gereken bir dolu şey vardır Uma. Bu da onlardan bir tanesi. En güzel hediyeyi getirmesen bile, kraliçe olmasan bile, göreceksin bu yolculuğun sana hem şimdi hem de büyüdüğünde çok faydası dokunacak. Tek başımıza yaptığımız şeylerdir bizleri büyüten. Tek başımıza verdiğimiz kararlar.

Tek başımıza seçtiğimiz şeyler. Haydi, şimdi yolculuğunu planlayalım.”

.