Orso’dan daha iyi bir miço, mümkünü yok düşünülemezdi. İtaatkardı Orso, uyanıktı, hazırdı, dürüsttü, çalışkanın önde gideniydi. Aheste’nin kaptanı Efendi Dandolo, Suriye yolculuğuna çıkmadan hemen önce, Venedik limanında, bir deste kirli, pasaklı, düzenbaz aday arasından onu seçtiğine bir an olsun pişman olmamıştı. Evet, kulaklarında ikişer tane altın küpe olan, tıpkı bir korsan gibi başına kırmızı bir handana bağlamış bu solgun oğlan, bağırıp çağırarak birbirlerini dirsekleriyle ittiren küçük baldırı çıplaklar takımı arasında bir anda etkilemişti onu. Bir grup küçük üçkağıtçı yüksek sesle kendilerini methetmeye koyulmuşlardı. “Kaptan, altı yıllık tecrübem var,” demişti on yaşından 9 (J) ., � ö . , � büyük göstermeyen bir oğlan. “Kaptan, yedi 2: G) denizi dolaştım benT Kaptan, benim ne içkim �- var ne hırsızlığım. üstelik dua da ediyorum!” c. �· Oysa Orso öyle değildi, ne kibirli ne de uyduo rukçu bir hali vardı. Dimdik gözlerine bakmış ve ona şöyle demişti: ” Kaptan, denize açılmak istiyorum.” O biricik ve kocaman denize açılma tutkusu yüzünden bu işi yapan Efendi Dandolo, iş arayan bu ufak çocukta kendini bulmuş, onu seçmişti. Ve bir an olsun pişman olmamıştı.
(Ama bunu zaten söyledik.) Bilmediği ·:::; şeyse asıl Orso’nun onu seçmiş olduğuydu. � ·5 Denize açılmaya hazır on kadar mürettebat ·c: � arasında, limana demirlemiş yirmi, bile- ::;; .ğ medin i otuz gemi veya mavna içinde Orso gözlemleyip dinleyerek Aheste’nin kendisi için biçilmiş kaftan olduğuna karar vermişti. Böylece diğer baldırı çıplakların birebir zıttı gibi davranarak kendi sessiz sakin tavrı içinde fark edilmek için elinden geleni yapmış ve sonunda başarmıştı. Efendi Dandolo’nun fark etmediği ancak kararında onu çokça etkileyen bir başka şeyse Orso’nun temiz olmasıydı. Bir miço için olsun ya da annesi babası tarafından terk edilmiş bir sokak çocuğu veya kendi kafasına göre yaşamaya karar vermiş ve ilk fırsatta denizlere açılmak isteyen bir kaçak için olsun Orso alışılmadık derecede temiz, pirüpaktı. Evi, ailesi olmadan, bir başına yaşayanların iki temel ihtiyacı vardır: Yemek yemek ve uyumak. Yıkanmak çok ama çok daha sonra gelir. Oysa Orso’nun keten bezinden tertemiz bir gömleği, üzerinde tek bir leke bile olmayan koyu kırmızı kısa bir pantolonu, parlak çizaı 11 o <.> � “:J meleri vardı. Omzunda yuvarlak bir bohça � ö taşıyordu, alışıldık bohçalar gibi paçavradan c: iô yapılmış değildi onun bohçası; kırmızı sarı � � damalı, güzelim bir kumaştan yapılmıştı. � Evet işte böyle, Orso son derece olağandışı bir miçoydu. Sabırla okumaya devam edenler biraz ileride keşfedecekler nedenini.
.
