Özdemir Asaf – Yuvarlağın Köşeleri

Özdemir Asafın 1940-1960 yılları arasında yazdığı etika töründeki özdeyişlerini kapsayan Yuvarlağın Köşeleri ilk kez 1961 yılında yayımlandı. Bu yapıtını yayımladığında Özdemir Asaf 1960-1980 yıllan arasında yazacağı bu türdeki yazılarını Yuvarlağın Köşeleri’nin ikinci cildi olarak ileride yayımlamayı tasarladığını belirtmişti. Bu basımda Özdemir Asafın 1961’de yayımladığı ve 33 başlık altında topladığı 432 etikası aynen yer almakta, kitabın Birinci Bölümü’nü oluşturmaktadır. Ardında bıraktığı yazılan arasından eşi Yıldız Arun ve büyük oğlu Gün Arun tarafından seçilen 1960-1980 yıllan arasında yazdığı 704 etika, 58 başlık altında toplanıp kitabın İkinci Bölümü olarak sunulmuştur. İkinci Bölüm hazırlanırken Birinci Bölüm örnek alınmış, müsveddelerdeki başiıkiann korunmasına ve varsa tarihierin belirtilmesine özen gösterilmiştir. İkinci Bölüm’deki sıralamayı Gün Arun yapmıştır. Bu Bölüm’deki (*) işaretli başlıklar hazırlayanlar tarafından konulmuştur. BİRİNCİ BÖLÜM- I ÖNSÖZLER ı Felsefe yapmak mı? Hayır! Ya§amak mı dümdüz? Hayır! Ya§amak, benim gerçekten yitireceğim bir §eydir. Ya da, beni kesin yitirecek bir §eydir. Sonuç ya§amda deği§mez olabilir. Ama durum: Ya§am beni felsefeye itecekse . Felsefe beni güçsüz kılacaksa .

Ben “olduğumu olmaya çalı§ırım”: Felsefenin yüzü güler, ya§am ağlamaz. Ve sonuç bir anlam alır. 2 Felsefe yapmak §U an senin güçlerinin dı§ında. Ama bil ki: Yapabilseydin seni güçsüz kılacaktı. 3 Ya§adığını gör; ya§arsın. 4 Bir yuvarlak’ın benim bulabildiğim sayıda kö§eleri vardır. Burada durup kalırsam “ara§tıncı” derler bana. Bir yuvarlak’ın benim bilmediğim sayıda kö§eleri vardır. Bu bildiğimde direnip kalırsam “mutsuz” derler bana. II 5 Söylemek kesinliğini saklamaya çalıştım; anlasınlar deye: Başkalanna saygımdan. Saklamak kesinliğini güdenleri kınadım; insanı anlarlar deye: Saygıya saygımdan. 6 Söylenmedik söz kalmamıştır: Buna inanabilirim. Bütün söylenmiş sözler duyulmuştur. Buna inanamam. 7 Var’a yok, Yok’a var denirken, bunların nasıl denildiği daha önemlidir ne denildiğinden. Var’a var, yok’a yok denirkense: Burada nasıl denildiği değil, ne denildiği önemlidir. 8 Tarihteki en önemli ölüm, insanın ölümüdür. 9 Ben başkalannın her zaman us’lu ve anlayışlı olduğunu biliyorum .

Ama her zaman us’lu ve anlayışlı olduğunu sanmayorum. 10 Kendinizi üstün görmeyecek kadar akıllı mısınız? Çok iyi. Kendinizi hor görmeyecek kadar deli misiniz? Çok iyi. ll – Büyük ne derse dinle. – Büyük kim? 12 – Sus! Sana biri sataşırsa, kaç oradan, ağırdan al. Öyle her şeyi dümdüz söyleme. Duygularını apaçık serme ortaya . Bırak o ne yaparsa yapsın . Sana ne . Sen kendine bak . Sana ne gerek onun bunun işi. – Sen neler anlatıyorsun bana! – Ben sizleri, senin gibileri yönetmek isteyorum da. Seni ona hazırlayorum. 12 Anlaşılmadı deyorsun. Suçu kendinde ara.

Anlamadım dersen, suçluyu çevrende ara. 13 Bir düşünceyi – eğer düşünceyse – bölünüz. Çok şey çıkarırsınız içinden. Birçok şey . Ölüme kadar varan. 14 – Sen arada bir aptal gorunüyorsun. Neden? – Aklıma güvenimden. – Sen boyuna akıllı görünmeye çalışıyorsun. Neden? – Aptallığından. II SÖZCÜKLERLE 15 İnsanın yininde “ameliyat” yapmak için onu bayıltmak gerekir. Ruhunda yapmak için ayıltmak. 16 Ben yenilenmeyi dogadan öğrendim ya da ondan aldım . Bu, bana doğru gibi görünüyor . Ama güzel değil. Dogayı yapan ögeler sevme gücünü benden almış olabilir .

İşte bu güzel bir şey . Ama yazık! Doğru değil. 17 Deniz dalgalı . Durulmasını bekleyorlar. Açılmak için. Bunlar akıllı kişiler. Deniz dupdurgun iken açılmışlar . Dalgalar çıkmış . Boğuşmuş, bitkin dönüyorlar . Değerli kişiler. 18 Bu otomobil dördümüzü de alır . Buradan gidelim. Ama dördümüz bu otomobili alamayız . Buradan gidelim. 19 Duygularının bekçiliğini yapan kişiyi hırsız bile çalmaz.

14 20 İyilik yapacak güçde değil. Öyle durmayor, kötülük ediyor. Kötülük yapma gücü yok. İyilik etmeyi de beceremeyor. Ama iyilik çırpıntılan içinde. Bu kişi şöyle-böyle ve sevimlidir; bazı sebepterin sonuçluğunu yapar. Birincisi toplumda daha yararlıdır; bazı sonuçlann sebepliğini yaratır.

.