Buket Uzuner – Güneş Yiyen Çingene

“Tıpkı babaannemle annemin bir karışımısın sen!” (Eh,herhalde hiçbir kadının kocasından duymak istemeyeceği sözün daha kötüsü bu olmalı! Annesine benzemekten daha kötüsü… Neyse ki, kocam değil!) Polis kapıyı kıracak, açmam için bağırıyor. Korkuyorum. Erkekler korkmaz diyorlar ama babaannem, “Erkekler de bal gibi korkar oğlum, ancak akıllılar korkmaz,” diyor. Bal gibi korkuyorum. Polis kapıyı yumrukluyor, içerde olduğumu bildiğini, açmazsam kapıyı kıracağını bar bar bağırıyor. Babaannem, kendisinden başka hiç kimseye kapıyı açmamamı tembihledi; sıkı sıkı. Taş kesilmiş, yatağımın içinde oturup bekliyorum, istesem de hareket edemem artık! “Annemin de gözleri farklı renklidir. Biri koyu kahverengi, öbürü yeşil. Saçları da tıpkı seninki gibi, siyah. Sanki elimle koymuş gibi gelip seni buldum yani… Ben saçlarımın bal rengini babaannemden, gözlerimin mavisini babamdan almışım.” (Bu karışıklıkta bir çocuğumuz olursa, kedimiz Duman gibi rengârenk doğar herhalde…) Fransa’yı da işgal edecekler, yakında buraya da gelecekler… Kimse durduramıyor onları! Kahverengi ceketleri, gamalı haçları ve sert ses tonlarıyla gelecekler. O zaman beni, annemi ve babamı öldürecekler. Belki babama dokunmazlar, o çingene değil. Ama annemin kızı olduğum için ben de yarı çingeneyim ve… Halbuki biz Yahudi değiliz. İnançlı Katolikleriz biz; Tanrı’nın oğlu kutsal İsa’ya inanır, ermiş Meryem’e dua ederiz.

Yine de Yahudiler gibi esmeriz nedense… Almanlar sarışınları seviyorlarmış, acaba annemle saçlarımızı sarıya boyasak, esmer olduğumuz için bizi affederler mi? Ah bu Almanlar, Almanlar! Almanları sevmiyorum, hiçbir zaman da sevmeyeceğim, asla! “Fransız annem, Alman babama rastladığında on altı yaşındaymış, babam on beş. Ertesi yıl ben doğmuşum.” (Az daha, belki de az sonra dünyanın en genç kaynanası benimki mi olacak?) “Annem hiç Almanca bilmiyormuş, babam da Fransızca. Hoş, zaten o sırada babamın ağzı burnu sargılar içindeymiş, konuşamıyormuş ya! Annemin hastabakıcılık yaptığı klinik bozması harabe, daha çok direnişçi Fransızların gizlice tedavi edildiği bir yermiş ama, görünüşü kurtarmak için bazı yaralı Almanları da alıyorlarmış. Babam da oraya düşmüş işte… Şimdi ikisi de birbirlerinin dilini çok iyi konuşurlar.”

.