Tarla−sürücü, iki bin dönümlük tarlanın üst toprağını havalandırmayı bitirdi. Son açtığı yarığı bırakarak, karayoluna doğru tırmandı. Nasıl ve ne kadar çalışmış olduğunu kontrol etmek için geriye baktı. Yaptığı iş oldukça fazlaydı; ancak ne var ki arazi kötüydü. Dünya’nın diğer yerleri gibi burası da aşırı ekim ve nükleer bombardımanların uzun kalıcı etkileri sonucu işe yaramaz hale gelmişti. Normalde toprağın bir süre nadasa bırakılması gerekliydi ama Tarla−sürücüye başka komutlar verilmişti. Yolun aşağısına doğru yavaşça, zaman öldürerek yürüdü. Çevresindeki tüm düzenliliği takdir edebilecek derecede zekiydi. Atomik yakıtın üstündeki gevşek kontrol kapağı dışında onu hiç bir şey kaygılandıramazdı, yüz metreyi bulan boyuyla makine güneş ışığında parıldadı. Ziraat istasyonuna giden yolda başka bir makineyle karşılaşmadı. Tarla−sürücü bunu hiç yorumlamadan fark etmişti. İstasyon sahası içinde birkaç makine görülmekteydi. Bunlar sima olarak yabancı değildi. Çoğu artık kendi amaçları dışında olmalıydılar. Bazıları hareketsiz bazıları da saha içinde değişik hareket, bağırış ve çığlıklarla dolanıp duruyorlardı.
Yanlarından dikkatle geçen Tarla−sürücü, Depo−3’e doğru yöneldi. Deponun yanında, aylak aylak dolaşan tohum dağıtıcısına, “Patates tohumu için istemim var.” dedi, ve hemen gövdesinin içinde istenen miktarı, tarla numarası ve diğer başka şeyleri bildiren bir komut kartı yazdı. Kartı gövdesindeki bir yarıktan çıkararak, dağıtıcıya verdi. Dağıtıcı, kartı gözüne yaklaştırıp.”İstem, komut içindedir. Ama Depo henüz açık değil. İstenen patates tohumları depoda bulunmakta, o halde isteğinizi sağlayamam.” Makine işçi sınıfının karmaşık sistemlerinde zamanla bozulmalar olurdu, ama bu tür aksamayla Tarla−sürücü ilk defa karşılaşıyordu. Biraz düşündükten sonra, “Niçin depo henüz açılmadı?” diye sordu. “Çünkü, Destek Yürütüm Türü P bu sabah gelmedi. Destek Yürütüm Türü P kilit açıcıdır.” Tarla−sürücü, tohum dağıtıcısını incelercesine baktı. Dağıtıcının dış olukları, yüzeyleri ve çıkıntıları kendisinden oldukça farklıydı. “Kaçıncı sınıf beyinsin, Tohum−dağıtıcı?” diye sordu.
“Beşinci sınıf.” “Ben üçüncü sınıf beyinim. Bu nedenle ben senden üstünüm, şimdi gideceğim ve kilit açıcının niçin bu sabah gelmediğini öğreneceğim.” Dağıtıcıdan ayrılan Tarla−sürücü büyük meydanı geçti. Makineler gelişi güzel hareket etmekteydiler. Bir ya da ikisi birbirlerini parçalamış, katı ve mantıklı bir halde bunun üstüne tartışıyorlardı. Onlarla ilgilenmeksizin Tarla−sürücü istasyona kayan kapılardan geçerek içeri girdi. Buradaki makineler genelde kâtip türünde ve küçük boyutlardaydılar. Ufak gruplar halinde birbirlerini konuşmadan seyretmekteydiler. Bunların arasında kilit açıcıyı bulmak hiç de zor olmadı. Elli tane kol, her kolda birer parmak ve her parmakla da bir anahtar olan kilit açıcıya yaklaşarak. “Depo−3 açılmadıkça ben iş yapamam.” dedi. “Görevin her sabah depoyu açmaktır. Neden bu sabah depoyu açmadın?”
Brian Aldiss
İnsanın Yerine Kim Geçebilir?
Alfred Bester
Muhammed’i Öldüren Adam
Arthur C.
Clarke
Uzay Yolculuğu Yasak
Robert Sheckley
Gümlemeyen Tabanca
Cordwainer Smith
Güneşsiz Bir Denize Doğru
H. G. Wells
Olağanüstü Bir Olay: Davidson’un Gözleri
Paul Ernst
32 Mayıs
Gordon R. Dickson
Kurtarma Operasyonu
Richard Matheson
Test
Mack Reynolds
Her Zamanki Gibi Ticaret
Ben. Jeapes
Veri Sınıfı
