Enid Blyton – Aferin Gizli Yediler

Sevgili Okuyucular, Ben Gillian, elinizde tuttuğunuz kitabın yazan Enid Blyton’ın büyük kızıyım ve Gizli Yediler’in ilk yazılmaya başlandığı zamanı hatırlıyorum. Bu kitaplar çok özel çünkü Gizli Yediler’in kahramanları Peter, Janet ve diğerleri, hepsi aslında gerçekler. Enid Blyton bir gün, yazmaya koyulacağı yeni kitabı için yayıncılardan biriyle buluştu. Kitabın gençlere mi, yoksa daha küçük çocuklara mı yazılması gerektiğini; gizemli olaylarla dolu bir roman mı, bir macera mı, yoksa bir okul hikâyesi mi olması gerektiğini tartıştılar. Yayıncı güldü ve dedi ki, “Dört çocuğum sana gizli topluluklarından bahsetmemi istediler. Kendilerine Gizli Yediler diyorlar çünkü üç arkadaşları daha bu gizli topluluğun üyesi. Bahçenin dibindeki eski bir barakada toplanıyorlar ve şifreyi bilmiyorsan içeri giremiyorsun! Kendilerine üzerinde ‘G.Y.’ yazan özel rozetler bile yaptılar. Üyelerin rozetlerini takmalarını istiyorlar, hatta köpekleri Scamper bile hikâyelerinin bir parçası.” Bunun üzerine Enid Blyton evine gidince yayıncının en büyük oğlu Peter’a Gizli Yediler hakkında bir mektup yazdı. Zarfın içine de kendi aralarında bir ziyafet verebilmeleri için biraz para koydu ve gönderdi. Birkaç gün sonra Peter cevabında paralarıyla bir sürü şeker ve cips alıp afiyetle yediklerini yazdı! Bu sırada Enid Blyton, daha sonraları Gizli Yediler Kısa Öykü Serisi’nin ilk kitabını oluşturacak olan, Eski Değirmen Evinin Gizemi adında, küçük bir öykü yazdı. Dünyanın dört bir yanından birçok çocuk Enid’e yolladıkları mektuplarda, “Lütfen, lütfen başka bir Gizli Yediler kitabı daha yazın ama bu seferki daha uzun olsun,” diye istekte bulundular. Sonuç olarak yazar da Gizli Yediler’in ilk kitabını yazmaya koyuldu, böylece de işte karşınızda Gizli Yediler.


Gerçek Gizli Yediler şimdi büyükanne, büyükbaba olacak yaşa gelmişlerdir. Torunları Gizli Yediler kitaplarını okurken onlar hakkında ne düşünüyor, gerçekten merak ediyorum. Umarım kitapları sevmişlerdir ve umarım siz de aynı şekilde seversiniz.


Rozetim nerede? Rozetim nerede?” diye sordu Janet. “Bu çekmecenin içine koyduğumdan eminim.” Dolaptan mendiller, çoraplar, kurdeleler birer birer uçarak çıkıyordu. “Janet!” diye bağırdı annesi sinirlenerek. “Ne yaptığına bir bak! Bu çekmeceyi daha bu sabah topladım. Ne arıyorsun, Gizli Yediler rozetini mi?” “Evet! Bu sabah toplantımız var ve rozetim olmadan gidemem,” dedi Janet. “Peter beni barakaya bile almaz, biliyorum. Rozetler konusunda çok hassas.” Hop, bir mendil yığını daha havada uçtu. “Görünüşe göre rozetini o çekmecede bulamayacaksın,” dedi annesi ve yere eğilip üzerinde G.Y. harfleri yazılı olan yuvarlak rozeti aldı.


“Baksana, bunu da dışarıya fırlatmışsın, seni şaşkın!” “Olamaz, versene anne, hadi!” diye söylendi Janet. Ama annesi rozeti Janet’a vermedi. “Hayır. Önce tüm savurduklarını toplayıp çekmecene yerleştireceksin,” dedi. “Ama beş dakika içinde Gizli Yediler toplantım başlayacak!” dedi Janet. “Peter çoktan barakamıza gitti bile.” “O halde sen de geç gidersin,” dedi annesi ve odadan küçük rozeti de yanına alarak çıktı. Janet söylendi. Olabildiğince hızlı bir şekilde yerdekileri çekmecesine yerleştirmeye çalıştı. Ve merdivenlerden aşağıya uçarcasına indi. “Yaptım, anne, söz, toplantı bitince yine düzelteceğim.” Annesi güldü ve rozeti Janet’a verdi. “Al bakalım öyleyse. Sen ve senin Gizli Yediler toplantıların! Bu sıcak havada o küçük, havasız barakada nasıl buluşuyorsunuz, anlayamıyorum! Ayrıca da pencere ve kapıyı hep kapalı tutmanız şart mı?” “Evet, öyle yapmalıyız,” dedi Janet rozeti gururla üzerine takarken. “Ne de olsa biz çok gizli bir topluluğuz ve toplantılarımızı kimsenin duymaması lazım.

Son zamanlarda pek bir olay olmadı. Bizi kendimize getirecek yeni maceralara ihtiyamız var, tıpkı en son başımıza gelen gibi.”

.

PDF Kitap İndir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir