Yüreğim zavallı bir yaprak gibi Ɵtriyor, Gezegenler dönüyor rüyalarımda. Yıldızlar pencereme dayanmış. Uykumda dönüyorum. Sıcak bir gezegen yatağım. İnsan ölçülerine göre yapay olamazdı: bir dünya boyutundaydı. Ancak öylesine garip ve öylesine anlaşılmaz bir biçimi vardı ki, bunun yalnızca bir fikrin belirƟsi olabilecek karmaşık bir amaç için tasarlandığı belliydi. Büyük mavi-beyaz yıldızın çevresinde kutup yörüngesinde dönerken üzerine milyonlarca çanak biçimli kabuklu deniz hayvanının yapışmış olduğu muazzam bir çok köşeli geometrik biçimi andırmaktaydı. Çanaklardan her biri gökyüzünün bir köşesine çevriliydi. Gözden kaçırılmış tek bir yıldız kümesi bile yoktu. Bu çok köşeli bu esrarlı görevini milyonlarca yıldan beri sürdürmekteydi. Çok sabırlıydı. Sonsuza kadar bekleyebilirdi. Ana rahminden çekip çıkardıklarında ağlamıyordu bile. Ufacıcık alnı kırış kırışƨ, sonra birden gözleri iri iri açıldı. Parlak ışıklara, beyazlı yeşilli giyinmiş insanlara, alƨndaki masanın üstünde yatan kadına bakƨ. Her nasılsa tanıdık sesler yüzüyordu çevresinde. Kızın yüzünde yeni doğan bir insan için garip bir ifade vardı — bir şaşkınlık ifadesi belki de. Kız iki yaşına geldiğinde ellerini başının üstüne kaldırıp en tatlı sesiyle, «Baba, kalk,» derdi. Babasının arkadaşları şaşırırlardı. Bebek çok saygılıydı. Babası onlara, «Saygı değil,» derdi. «İlk önceleri kaldırılmak istendiğinde bağırırdı. Ona bir kere, «Ellie ağlamana gerek yok. ‘Baba, kalk’ de yeter dedim. Çocuklar çok müthiş oluyorlar, öyle değil mi, Presh?» Kız şimdi kalkmışƨ arƨk, babasının omuzları üstünde, onun seyrelmeye yüz tutmuş saçlarına asılmış bir halde baş döndürücü bir yükseklikteydi. Yaşam çok daha iyiydi burada, bir bacak ormanı arasında emekliyor olmaktan çok daha güvenliydi. Orada biri üstüne basabilirdi. Kaybolabilirdin. Kız ellerini biraz daha sıktı. Maymunların yanından ayrılıp bir köşeyi döndüklerinde kendilerine yükseklerden bakan ince bacaklı, uzun boyunlu, derisi lekeli ve küçük boynuzlu bir hayvanla karşılaşƨlar. Babası, «Boyunları o kadar uzun ki sesleri dışarı çıkamıyor,» dedi. Ellie bu sessizliğe mahkûm zavallı yaratığa çok acımış ti. Ancak böyle mucizelerin varolabileceği zevkiyle bir sevinç de hissediyordu.
Carl Sagan – Mesaj
PDF Kitap İndir |