Sonunda arabayı durdurup sisin içine iyice gömüldüm. Barnes Common’m en tenha bir yerinde bulunduğumu biliyordum. Ev sahibim kadın akşam yemeğimi mutlaka hazırlamıştı, ama beni bekleyen sıcak odam Yeni Zelanda kadar uzaktaymış gibi görünüyordu. Paddington’daki evime yürüyerek ne kadar sürede gidebileceğimi merakla düşündüm. Ama kendi kendime sorduğum bu soruya verdiğim cevap da beni neşelendirmek için yeterli değildi. Hırsla, kötü bir gün ancak böyle sonuçlanabilir, diye düşündüm. Güne başlarken, kahvaltıdan önce en güzel spor ceketimi odamın kapısındaki bir vidaya takarak yırtınıştım. Sözümona haftalardan beri o vidayı sıkıştırmayı düşünüyordum ve bu nedenle kendimden başka kimseyi suçlayamazdım. Daha sonra, roket parçaları yapan büyük bir firma olan Donnebi’de Bilimsel Araştırma bilgin yardımcısı olarak çalışmak üzere uzun zamandan beri peşinde olduğum işi almak için Raygeyt’e kadar gitmiştim, ama kadronun, müdürlerden birinin yeğenine verildiğini öğrenmiştim, böylece yaptığım uzun yolculuk boşuna olmuştu. Şimdi de yoğun bir sis ve önümde uzun, yorucu bir yürüyüş vardı. Saatıma bakarak, kararı mümkün olduğu kadar uzatmaya çalıştım. Saat dokuza geliyordu. Saniye göstergesi dakikayı tamamlamak üzereyken, koşan birinin ayak seslerini duydum. Kendi kendime, her halde benim gibi yolunu kaybetmiş biridir, diye düşünürken, eve kadar yürümek üzere vereceğim kararı geciktirdiğime sevindim. Birdenbire, farlarımın ışığında bir kızın belirdiğini, elini hafifçe salladığını ve konuşmak üzere ağzını açtığını gördüm.
Arabanın kapısını yerinden koparırcasına açtım, ona doğru koştum, tam yolun üstüne serilmek üzereyken belinden yakaladım.
David Whitaker – Doktor Kim #1 – Doktor Kim ve Dalekler
PDF Kitap İndir |