Lawrence Block – Babaların Günahları – Bi̇r Matthew Scudder Poli̇si̇yesi̇

Yaklaşık benim boyumda ama biraz daha toplu, iri bir adamdı. Kemerli ve çıkık kaşları hâlâ siyahtı. Arkaya taranmış çelik grisi saçları, iri kafasına bir aslan yelesi görünümü veriyordu. Gözlük kullanıyordu ama onu aramızdaki meşeden masanın üzerine koymuştu. Koyu kahverengi g “Senin için yapabileceğim bir şey olduğundan emin değilim. Kızın öldü. Bunu değiştiremem. Onu öldüren genç, olay yerinde yakalandı. Gazetelerden okuduğuma göre, bir cinayet davası ancak bir ϐilmde bu kadar çabuk açılıp kapanabilir” Yüzü karardı; şu anda o ϐilmi görüyordu, bıçağın inip kalkmasını. Hemen sürdürdüm: “Onu yakaladılar, suçlu buldular ve Tombs’a kapattılar Bu Perşembe’ydi değil mi?” Başını salladı. “Ve Cumartesi sabahı hücresinde tavana asılı olarak buldular. Dava da kapandı,” “Bu senin görüşün mü? Davanın kapandığı?” “Kanunun uygulanması açısından, evet” “Ben bunu kastetmedim. Elbette polis olayı böyle görmek zorunda. Katili tutukladılar ancak çocuk artık cezasını tamamlayamayacak bir durumda.” Odžne doğru yaklaştı.

“Ama bilmek zorunda olduğum bazı şeyler var” “Ne gibi?” “Neden öldürüldüğünübilmek istiyorum. Kim olduğunu bilmek istiyorum. Wendy’yle son üç yıldır doğru dürüst bir bağlantı kuramamıştım. Tanrım, onun New York’ta yaşadığından bile emin değildim.” Gözlerini uzaklaştırdı. “Bir işi olmadığını söylediler. Görünür hiçbir gelir kaynağı yokmuş. Yaşadığı binayı gördüm. Dairesine de girmek istedim ama yapamadım. Aylık kirası neredeyse dört yüz dolarmış. Bu sence ne anlama geliyor?” “Kirasını ödeyen bir adam olduğu.” “Dairesini o Vanderpoel denilen oğlanla paylaşıyordu. Onu öldüren oğlanla. Bir antika ithalatçısında çalışıyormuş. Haftada yaklaşık yüz yirmi beş Dolar ϐilan kazanıyormuş.

Eğer kızım bir erkeğin metresi olsaydı, adam onun Vanderpoel’le ev arkadaşı olmasına izin vermezdi, öyle değil mi?” Derin bir nefes aldı. “Bir fahişe olduğu apaçık. Polis bana bunu uzun uzadıya anlatmadı. Anlayışlıydılar Gazeteler ise daha az anlayışlı davrandı.” Çoğunlukla öyle olurlar. Dava, gazetelerin oynamaktan hoşlanacağı türdendi. Kız çekiciydi, cinayet Village’de işlenmişti ve seks kokuyordu. Ve Richard Vanderpoel’üsokaklarda üzerinde kızın kanıyla koşarken yakalamışlardı. Değeri beş para etmez, en beceriksiz bir muhabir bile bunu kaçırmazdı. “Scudder? Davanın benim için neden kapanmadığını anladın mı?” dedi. “Sanırım anladım.” Onun koyu gözlerinin karanlıklarına doğru baktım. “Cinayet senin için açılmaya başlayan bir kapıydı. Ve sen artık odanın içinde ne olduğunu bilmek zorundasın.” “Evet anlamışsın,” Anlamıştım ve anlamamış olmayı dilerdim.

Bu işi almayı istememiştim. Mümkün olduğunca az çalışırım. Şu sıralarda bir işe ihtiyacım da yoktu. Fazla paraya ihtiyaç duymam. Odamın kirası ucuz, günlük masraϐlarım ise düşük. Ayrıca bu adamdan hoşlanmamam için hiçbir nedenim yoktu. Hoşlanmadığım insanlardan para alırken daima kendimi daha rahat hissederdim. “Teğmen Koehler ne istediğimi anlamadı. Eminim ki adınızı vermesi benden kurtulmanın kibar bir yoluydu.” Tek nedeni bu değildi ama ben üzerinde durmadım. “Ama bunları bilmeye gerçekten ihtiyacım var. O kimdi? Wendy nasıl bir insana dönüşmüştü? Ve biri neden onu öldürmek istedi?” Neden biri bir başkasını öldürmek ister ki? Cinayet oyunu New York’ta günde dört beş kere oynanır. Hatta geçen yaz sıcak bir haftada bu sayı elli üçe çıkmıştı, insanlar arkadaşlarını, akrabalarını, sevgililerini öldürürler Long Island’da oturan adamın biri büyük oğluna karate gösterirken, iki yaşındaki kızını baltayla doğranmıştı, insanlar neden böyle şeyler yaparlar? Kabil, Habil’in bakıcısı olmadığını söylemişti. Tek seçim bu mu: Bakıcılık ya da katillik? “Benim için çalışır mısın Scudder?” Yüzüne küçük bir gülümseme yayıldı. “Ya da şöyle değiştireyim; benim için bir iyilik yapar mısın? Bu gerçekten de bir iyilik olacak.

” “Bunun doğru olduğundan emin değilim.” “Ne demek istiyorsun?” “Şu açık kapı. Odanın içinde senin bakmak istemeyeceğin şeyler olabilir” “Bunu biliyorum.” “Ve bu yüzden bakmak zorundasın.” “Doğru.” Kahvemi bitirdim. Fincanı masaya bırakıp derin bir nefes aldım. “Tamam” dedim. “Bununla ilgileneceğim.” Sandalyesine yaslandı ve bir paket sigara çıkarıp birini yaktı, içeri girdiğinden bu yana ilk sigarasıydı. Bazı insanlar sigaraya gergin olduklarında ihtiyaç duyarlar; bazılarıysa gerginlik kaybolduğunda. Artık rahatlamıştı ve sanki önemli bir şeyi başardığını düşünüyormuş gibi görünüyordu. Odžnümde yeni bir ϐincan kahve ve not defterimde doldurulmuş bir kaç sayfa vardı. Hanniford hâlâ aynı içki üzerinde çalışıyordu. Kızı hakkında asla işime yaramayacak bir sürü şey anlatmıştı.

Ama söylediklerinin herhangi biri bütün olayı bir anda değiştirebilirdi ve bunun hangisi olduğunu tahmin etmenin de hiçbir yolu yoktu. Çok uzun zaman önce, anlatılan her şeyi dinlemem gerektiğini öğrenmiştim. Böylece Wendy’nin tek çocuk olduğunu, lisede çok başarılı olduğunu, sınıf arkadaşları arasında oldukça popüler olmasına rağmen pek fazla sevgilisi olmadığını öğrendim. Kafamda kızın resmini oluşturmaya başlamıştım, net değildi ama o resim eninde sonunda Village’de bir apartmanda bıçaklanan fahişeye bağlanacaktı. Resim, Indiana’da koleje gittiği zaman bulanıklaşıyordu. Anlaşılan bu, onu yitirmeye başladıkları zamandı, Inǚ giliz Edebiyatı okumuş, ikinci dal olarak da Kamu Yönetimi’ni seçmişti. Mezun olmadan birkaç ay önce bavulunu toplayıp ortadan kaybolmuştu.

.