O gece gökyüzü yıldız doluydu. O kadar çoktular ki, gökyüzündeki karanlık, ayın parladığı gecelerdeki gibi ışıktan bir tülle örtülmüştü sanki. Yüzünü pencerenin camına yapıştıran Arno, Yıldızlar beni görüyor, diye düşündü. Kendini yalnız hissettiği gecelerde hep bu cümleyi tekrarlardı. “Yıldızlar gökyüzünün gözleridir,” derdi Myriam da. “Ay, ağzı; Güneş de başındaki tacı.” Ya kuyrukluyıldızlar? Kuyrukluyıldızlar neyiydi K […]

Annesi ağlıyordu. “Yeter artık!” diyordu Agata. Annesi kollarını masada bitiştirmiş ağlıyordu. Agata onu okşayarak, “Ağlama artık!” diyordu. Annesi masada bitiştirdiği kollarına başını dayamış ağlıyordu. “Bak, gitti işte!” Annesi masada bitiştirdiği kollarına başını dayamış ağlarken yüzünü kaldırdı, ağlamaktan yüzü gözü şişmişti. “Bak, daha ağlayacak olursan ben de giderim!” eledi Agata. Ancak annesi ağlamaya devam etti. Bunun […]

Bir zamanlar… bir burun vardı. Toparlak, oldukça kısa, kimi zaman sümüklü, kimi zaman temiz, gün boyu içinde gezinen parmak nedeniyle inip kalkan, iki meraklı deliği olan bir burun. Biliyorsunuz işte, çevrenizde benzerlerini sık sık gördüğünüz, hava alıp veren, kokuları algılamaya çalışan burunlardan biri; Giacomo’nun burnu. Giacomo kim mi? Giacomo, milyonlarcası gibi bir çocuk; ne uzun […]

Aydınlığı gökyüzüne yayılan, her yere sızan güneşin, en küçük ışınının bile, ‘İlkbahar geldi!’ diye şen çığlıklar attığı, güzel bir nisan günüydü. Güneş ışınları, gökyüzünün mavisiyle, kırlangıç ve serçelerin kanatlarının siyahı arasında bir zıtlık yaratıyor, insanları başlarını kaldırıp hayranlıkla gökyüzüne bakarak yürümeye zorluyordu. İlkbahar, sonunda geldi! Oysa Viola, yatağında pek mutlu değildi; birkaç gündür, pek ender […]