Kate McMullan – Ejderha Avcıları 13 – Dikkat Bugün Ayın On Üçü ve Cuma

Yaşasın !” diye bağırdı Wiglaf, E jderha A vcıları O k u lu ’ndan dışarı koşarken. “O kul pikniği yapacağız!” O kulun bahçesinde, mavi ve beyaz EA O bayrakları sabah rüzgârı ile dalgalanıyordu. Rengarenk piknik örtüleri çimenlere yayılmıştı. Bahçe boyunca uzanan bir pankartta şöyle yazıyordu: E A O ’YA H O Ş G E L D İN ÎZ , K IZLA R! “Bu harika bir şey!” dedi Janice. “E jderha Biçenler’de hiç okul pikniği yapm azdık.” Ağzındaki G ülüm seyen Hal Damlasakızlı Ç iklet’ten büyük yeşil bir balon yaptı. Janice Değirmentaşı E A O ’nun en yeni öğrencisiydi. Janice geldikten sonra, M orde—- 5 *—— reci, E A O y u tüm kızlara da açm aya karar verm işti. Y eni kızların gelmesini sabırsızlıkla bekliyorum ! ” dedi Erica. E rica b ir süredir E A O ‘da okuyordu. A m a yakın zam ana kadar erkek kılığında dolaşıyordu. M ordred, “E ric’rn aslında bir kız, üstelik de bir prenses olduğunu asla tahm in edemezdi. “Yeni kızların iyi bir örneğe ihtiyaçları var, diye devam etti Erica. “O nlara ne y ap ­ m aları gerektiğim gösterecek olan birine.“ B oynunda sallanan zincirin ucundaki Ayın Geleceğin E jderha Avcısı M adalyonuna hafifçe vurdu.

Ve ben onlara her şeyi öğretebilecek mükemmel kişiyim !” Şuraya baksanıza! dedi şişman ve y e ­ meği çok seven Angus. Etli turtalar, ekm ekler, peynirler ve elma dolu kâseler ile süslenmiş uzun bir masayı işaret ediyordu. Bu kadar fazla yem eği görünce, W iglaf’m karnı hafif bir ses çıkarmıştı. O sabah kah- — d — – valtıda dünden kalan yılan balığım yem işlerdi ve W iglaf çoğunu yiyememişti. “Bu bir ziyafet!” dedi Angus. “Gerçekten de öyle,” dedi M ordred’in kız kardeşi Leydi Lobelia, şatodan çıkarken. Boynunda sarı tüyler ile süslenmiş mavi bir elbise giyiyordu. “Mordie bunun için bayağı para harcamış. Tüm yeni kızlar okul ücretini ödediği zaman bunun on katını alacağından emin.” Lobelia ellerini ağzının iki yanm a koydu. “L Sınıf!” diye seslendi. “Gelin! Ç abuk!” 1. Sınıf öğrencileri Leydi Lobelia’nın etrafında toplandı. W iglaf ve arkadaşları da onlara katıldı. “2.

ve 3. sınıf öğrencileri yeni yatakhanenin inşaatı için hâlâ K ara O rm an da taş topluyorlar,” dedi Lobelia. “Biz kızlar için bir yatakhane!” diye bağırdı Jan ice heyecanla. Lobelia gülümsedi. “Yani, yeni kızlara gerçek EA O ruhunu gösterm ek size kalmış, 1. Sınıf öğrencileri!” E rica elini kaldırdı. “O nlara EA O tezahüratı ile hoş geldiniz diyebilir m ıyız?” O h, evet! Lütfen deyin!” dedi Leydi Lobelia. H er b irin iz …” durdu. “Janice, sen sakız mı çiğniyorsun?” Jan ice çiğnemeyi bıraktı ve sakızını y u ttu. “Artık değil.” Lobelia gözlerini devirdi. “H er biriniz arkadaş olarak bir kız seçeceksiniz,” diye devam etti. Ö nce, arkadaşınızı öğretm enleriyle tanıştırın. S onra T a v a n ın ziyafet sofrasına götü rü n ve tabaklarını doldurm alarına yardım edin. S onra da piknik için bir y e r seçin.

” O h, yem ekler nefis görünüyor!” diye bir çığlık attı Angus. “Ziyafet yeni kızlar için, A ngus,” diye uyardı Lobelia. “H ay ır!” diye bağırdı Angus. “Ciddi olamaz . ” Evet, ciddiyim, dedi Lobelia. “Tava, sız eski öğrenciler için, kızarmış ekm ek üzerine rendelenm iş yılanbalığından güzel bir y emek hazırladı.” H erkes yüksek sesle hom urdandı. “Benim için fark etm ez!” dedi Janice. “Yılan balığını sevmeye başladım bile! “Şimdi benim bir sürprizim v a r!” dedi Lobelia heyecanla. “Erica ve Janice? Benimle şatoya gelir misiniz? H em en döneceğiz, çocuklar!” E rica ve Jan ice basam aklardan hevesle çıkıp şatoya kadar Lobelia yı takip ettiler. “Kendim için küçük bir arkadaş seçeceğim ,” dedi Angus onlar gittikten sonra. “Çok fazla yem ek yem eyen, yem eğini paylaşmayı seven birini.” Kısa süre içinde leydi Lobelia g en döndü. “K aaaaar-şınızda! ” diye bağırdı. “E A O ’nun yeni O rijinal Lobelia kızlar form ası!” Şatoya doğru baktı.

“M ankenler!” Erica ve Janice şatodan çıktı. W iglaf nefesini tuttu. “Oh, zavallı E rica!” dedi Angus’a. “Zavallı Ja n ic e !” E rica ve Jan ice önü dantelli, çenenin altında bağlanmış sarkık bir fiyonkla süslenmiş, menekşe rengi bir tünikle 1. Sınıf öğrencilerinin karşısına çıktılar. Kolları kocaman ve kabarıktı. Aynı renkteki eteklerinin püsküllü kenarları, güm üş çanlar ile süslenmişti. M iğferlerin yanları dışa doğru çıkıntı yapıyor, sonra üst tarafta sivriliyordu. “İşte en iyi kısm ı!” dedi Lobelia. “Siz kızlar yarın A yaktırnağı Defilesi nde bu form a içinde m ankenlik yapacaksınız! ” Ja n ice gülüyor, kahkahalar atarak dönüp duruyordu. E rica’nın ise kaşları çatılmıştı ve kabarık kollarını göğsünde kavuşturm uştu. “E rkek olduğum uz için şanslıyız!” diye fısıldadı Wiglaf. Angus başını salladı. “O form a Ja n ic e y i kocam an bir erik pudingine benzetti.” “Affedersiniz, Leydi Lobelia?” dedi Erica.

“Bu çanlarla nasıl ejderha yakalayacağız?” O ne doğru bir adım atarak çanları çaldırdı. “N e güzel ses çıkarıyor, değil m i?” Lobelia, E rica y ı tam am en yanlış anlamıştı. “Bir şey daha v ar,” dedi. M üdürünüz bugün çok m utlu. O n u n keyfini bozm ak istemeyiz. O nu gördüğünüzde ne yaparsanız yapın, bugünün ne olduğunu sakın söylem eyin.” “Bugün ne k i? ” diye sordu Janice. “Bugün ayın on üçü ve C um a,” diye fısıldadı Lobelia. “N e ? ” diye bağırdı her şeyden korkan Torba. “U ğursuz bir g ü n !” “Şşşşt!” Lobelia parm ağını dudaklarına götürdü. “Y üksek sesle söylemeyin! M ordred sizi du y arsa…” Gözlerini kapadı ve başını iki y an a salladı. “Hepimiz çok am a çok pişm an oluruz.”

.