Aziz Nesin – Damda Deli Var

Bütün mahalle ayağa kalktı:
— Damda deli var! Sokak, bir baştan bir başa, deliyi seyre gelenlerle dolmuştu.
Önce karakoldan, sonra Müdüriyetten araba ile polisler geldi. Arkadan itfaiye yetişti. Delinin annesi,
— Yavrum, oğlum, in aşağı!… Hadi çocuğum!… diye yalvarıyordu.
Deli, — Muhtar yapmazsanız, kendimi aşağı atarım! diyordu.
itfaiye erleri, deli aşağı atlarsa tutabilmek için branda bezini açtılar. Dokuz itfaiyeci, uçlarından
tuttukları branda bezini apartımamn çevresinde dolaştırmaktan ter içinde kalmışlardı.
Komiser,
— Rica ederim, in kardeşim aşağı! diye yarı korkutmak istercesine, yarı da yumuşak bir sesle deliyi
kandırmaya çalışıyordu. — Muhtar yapın ineyim! Yoksa kendimi aşağı atarım.
Yalvarmak, yakarmak, korkutmak hiçbiri para etmedi.
— Kardeşim, yahu… in be aşağı!
— Şunlara bak!… Beni aşağı indireceğinize siz yukarı çıksanıza…
Kalabalıktan biri,
— Muhtar yaptık diyelim, dedi. Başka biri,
— Olmaz yahu, dedi, deliden muhtar olur mu hiç?.
— Allah Allah… Sahiden muhtar yapacak değiliz ya…
Bastonuna dayanmış bir ihtiyar,
— Olmaz, dedi, sahiden de, şakadan da yapsanız olmaz.
— Belki iner… — inmez.

Ben bunları bilirim. Bir kere yukarı çıktılar mı, artık inmezler.
— Hele bir kere aşağı insin, kolay!
— inmez! Aşağıdan birisi,
—- Seni muhtar yaptık! diye bağırdı, haydi in aşağı!. Deli, oynamaya başladı:
— inmem! Şehir Meclisine üye yapmazsanız, kendimi aşağı atarım.
ihtiyar etrafındakilere, — Nasıl, dedi, ben size demedim mi?
— istediğini yapalım.
— Ne yapsanız inmez, insan bir kere dama çıkacak kadar delirdi mi, artık aşağı inmez.
Komiser,
— Yaptık, dedi, seni Şehir Meclisine üye yaptık. Hadi kardeşim in aşağı da arkadaşlarını
bekletme!…

.