Senyor Orlando Leal Gomez, mavi Lincoln Continental arabasının kapısını kapayıp kaldırımı geçti ve Scotch Club’ün mat camlarında kendine bakmak için durdu. Bu Noel akşamı gurur verici bir şıklığı vardı. Kan kırmızısı smokin ceketiyle çizgili pantolonu mükemmel bir uyum sağlıyordu. Hele mavi siyah renkli timsah derisi ayakkabıları öyle güzeldi ki! Bu nefis ayakkabıya 300 bolivar saymıştı. Kanarya sarısı dantel gömleği ile siyah beyaz cep mendili ilginç bir kontrast yaratıyordu. Karısı smokinle saat taşımamasını söylemesine rağmen, yine de sağ bileğine iri Rolexi takmadan edememişti. Leal Gomez kulübün camına baktıkça kendine olan hayranlığı daha da artıyordu. Her zaman kendini tam bir centilmen olarak gören, ordudan istifa etmiş eski bir generaldi. Elini Scotch Club’ün kapısına götürdüğü sırada, elbiseleri yırtılmış, lâstik ayakkabılarından çıplak ayakları görünen üç çocuk gölgesi far ketti, içlerinden biri smokininin kolunu çekerek. Mutlu yıllar, senyor! Dedi. Leal Gomez aslında şölenleri pek sevmezdi. Karısı evde tıpkı bir Noel ağacı gibi süslenmiş malın gözü yedi arkadaşını evde toplamıştı. Gomez ise, Scotch Club’ün anlayışlı ve iyi muamele yapan konsomatrislerinden birini ele geçirmek için sabırsızlanıyordu. Favorisi Aurora idi. Bu yerli kadın, bebek gibi yüzü, düzgün vücut hatlarını örten mini eteği ile Gomez’in her zaman ağzını sulandırmış ti.
Fakat Venezuelalı kızlarda görülen aşırı çekingenliği onda da görmek mümkündü. Bunun için bu nefis, fakat çekingen kızı Galipan gökdelenindeki garsoniyerine götürmeden önce iltifatlara boğmuş ve çok para harcamıştı. Bu fikir, General Gomez’in neşesini kaçırdı. Çünkü bir tek meteliği bile boşa harcamayı sevmezdi. Tam o sırada, çocuklardan biri utanarak sordu: Senyor, bir bolivara arabanıza göz kulak olabilir miyim? Lan, piç kurusu! Diye bağırdı Orlando. Gecenin bu saatinde sokakta dolaşmaya utanmıyor musun? Ardından kapıyı açtı ve kulübün loş barına daldı. Evet, kararını vermişti. Bayram süresince sokaktaki dilencilerin toplanması için asayişle görevli arkadaşı General Bolanos’a talimat verecekti. Noel’in huzur içinde geçebilmesi için bu gibi serserilerin kökü kazınmalıydı. Üç çocuk, Scotch Club’ün kapısının dibine oturarak girip çıkanları gözlüyorlardı. 1100 metrelik rakıma rağmen, sağanak yağmurun dışında Caracas’ta Noel pek fazla soğuk olmazdı. Hatta birkaç gösteriş meraklısı zenginin dışında manto giymeye ihtiyaç bile duyulmazdı. Sıcak iklimi yaşamak için 20 km aşağıdaki La Guira’ya inmek yeterliydi.
.
