‘Büyük Usta Lawrence Block, önde gelen polisiyecilerin, ‘en sevdikleri hikâyelerini’ ve onları ‘en çok etkileyen hikâyeleri’ bu antolojide topladı. “Ne diye bu kadar geciktim ki bu antolojiyi yapmakta! Önce böyle bir antolojinin konusunu bulmalıydım. Yazarların, hem okudukları hem kendi yazdıkları hikâyelere çok ilginç bir açıdan baktıklarını biliyordum. Kısa cinayet hikâyeleri yazarlarından şöyle on, on ikisini en sevdikleri hikâyeleri seçmeye ve neden bu seçimi yaptıklarını açıklamaya ikna edebilirsem, hem temalı bir antoloji olurdu elimde hem de müthiş çekici bir kitap. Üstelik değil bir şey yazmak, hikâyeleri bile seçmek zorunda kalmazdım! Dolayısıyla, Ustaların Seçtikleri fikrini ortaya attım. ‘Kendi yazdıklarından en sevdiklerini mi seçecekler, yoksa okuduklarından en sevdiklerini mi?’ ‘İkisini de.’ ‘0 zaman iki kitap olur: Yazmaktan Gurur Duyduğum Hikâye ve Yazabilmeyi İstediğim Hikâye.’ ‘Güzel’ dedim. ‘Herhangi bir şey yazmadan kitap çıkartacaksam, iki tane olsun bari. Çok daha fazla vaktimi alacağa benzemiyor.’ Görüleceği gibi, Ustaların Seçtikleri tek ciltte iki kitap sunuyor size. Yazarların kendi çalışmaları arasından seçtikleriyle okudukları arasından en sevdiklerini yan yana getirmek, bir kenara atılamayacak kadar ilginç bir fikirdi. Dolayısıyla elinizde tuttuğunuz kitapta iki seçki var: İngilizce konuşan dünyadaki en iyi cinayet hikâyesi yazarlarının seçkileri. Yazarlara bu proje kapsamında iki hikâye seçmeleri için çağrı gönderdiğimde olumlu cevaplar almayı bekliyordum. Ama cevaplar en çılgın rüyalarımda bile göremeyeceğim kadar fazla oldu.
Tanınmış polisiye yazarlarından yirmi dördünü seçmiştim, hepsi de usta kısa hikâye yazarlarıydı. Yarısı bile cevap verse bir kitap yapmayı başarırdım. Alın bakalım. Herkes oyuna katılmak istedi. Anladığım kadarıyla, onlara çekici gelen, çok sevdikleri bir hikâyeden bütün dünyaya söz etme fırsatıydı. Yazarlar çok iyi okurlardır ve okuduklarına özel bir açıdan bakarlar. Göreceğiniz gibi, seçtikleri hikâyeler birçok sürpriz içeriyor… Harika sürprizler bunlar. ”’ Amerikalı polisiye roman ve öykü yazarı. Buffalo, New York doğumlu Block yarattığı ilginç karakterlerle, mizah unsurunu ustalıklı kullanışıyla dikkat çekti. Yazarın elliye yakın kitabı vardır. İlk yarattığı kahramanlardan uykusuz casus Evan Tanner dizisinin ilk kitabı 1966’da yayımlandı: The Spy Who Couldn’t Sleep. Bir diğer kahramanı Chip Harrison dört kitapta yer alır. Profesyonel hırsı: Bernie Rhodenbarr’ın yer aldığı dizi, Burglars Can’t Be Choosers l977 (Umduğunu Değil Bulduğunu Yiyen Hırsız) ile başladı. New Yorklu özel detektif Matthew Scudder’ın maceralarının yer aldığı dizisi ise diğer dizilere göre daha karanlık ve serttir. Block’un geçmişte yaşadığı alkolle ilgili sorunlar onu Scudder’ı da aynı sorunun üstesinden gelmeye çalışan bir detektif olarak çizmeye itmiştir.
Dizinin ilk üç kitabı In the Midst of Death l976 (Ölümün Ortasında), The Sins of the Fathers l976 (Babaların Günahları) ve Time to Murder and Create’ten (Cinayet ve Yaratma Zamanı) sonra A Dance At the Slaughterhouse l991 (Mezbahada Dans) yazara Edgar ödülünü kazandırdı. Block, Amerikan Polisiye Yazarları Btiyükusta ödülünün de sahibidir. Block eşi Lynne ile halen New York’ta yaşıyor, Bir yazarın uzun ve mutlu hayatında öyle bir an gelir ki, birden bir antoloji hazırlaması gerektiği aklına düşer. Her yeni kitabın başlık sayfasının karşısındaki sıra sıra uzayıp giden kitap adlarına bakar ve kendi listesinde koca bir kategorinin eksik olduğunu fark eder: Antolojiler (Yay. haz.J. Yazar, böyle bir antoloji hazırlayarak kendi listesine bir kitap daha katmakla kalmaz, bir kitaplar bütünü eklemiş olur. Böylece yalnızca bir sözcük ustası değil, aynı zamanda bir “Edebiyatçı” olma iddiasına da birazcık katkıda bulunabilir. Üstelik, mucizeye bakın, bütün bunları oturup herhangi bir şey yazmadan başarabilir! Ne diye bu kadar geciktim ki bunu yapmakta! Ama bakın, önce böyle bir antolojinin konusunu bulmalıydım. Antolojilerin bir teması olur. Örneğin, Kilitli Kapı Cinayetleri. Kilitlenmemiş Kapı Cinayetleri. Geçmişte Geçen Hikâyeler. Öğleden sonra ya da Doğu Teksas’ta geçenler. İçinde Kedi Olmayan Hikâyeler.
Yazarların, hem okudukları hem kendi yazdıkları hikâyelere çok ilginç bir açıdan baktıklarını biliyordum. Kısa cinayet hikâyeleri yazarlarından şöyle onon ikisini en sevdikleri hikâyeleri seçmeye ve neden bu seçimi yaptıklarını açıklamaya ikna edebilirsem, hem temalı bir antoloji olurdu elimde hem de müthiş çekici bir kitap. Üstelik değil bir şey yazmak, hikâyeleri bile seçmek zorunda kalmazdım ! Dolayısıyla, eşsiz Marty Greenberg artık gerçekten bir antoloji yapmam gerektiğini bir kere daha belirttiğinde, Ustaların Seçtikleri fikrini ortaya attım. Anında beğendi bu fikri ama kafamdakini iyice anladığından emin olmak istedi. “Kendi yazdıklarından en sevdiklerini mi seçecekler?” diye sordu, “Yoksa okuduklarından en sevdiklerini mi?” “İkisini de” dedim. “O zaman iki kitap olur” dedi Marty. “Yazmaktan Gurur Duyduğum Hikâye ve Yazabilmeyi İstediğim Hikâye/’ “Güzel” dedim. “Herhangi bir şey yazmadan kitap çıkartacaksam, iki tane olsun bari. Çok daha fazla vaktimi alacağa benzemiyor.” Görüleceği gibi, Ustaların Seçtikleri tek ciltte iki kitap sunuyor size. Yazarların kendi çalışmaları arasından seçtikleriyle okudukları arasından en sevdiklerini yan yana getirmek, bir kenara atılamayacak kadar ilginç bir fikirdi. Dolayısıyla elinizde tuttuğunuz kitapta iki seçki var: İngilizce konuşan dünyadaki en iyi cinayet hikâyesi yazarlarının seçkileri. Aynı zamanda, Ustaların Seçtikleri’nin iki ciltte dört kitap olduğunu da söyleyebilirsiniz; çünkü elinizdeki kitap iki cildin birincisi. 1 Yazarlara bu proje kapsamında iki hikâye seçmeleri için çağrı gönderdiğimde olumlu cevaplar almayı bekliyordum. Ama cevaplar en çılgın rüyalarımda bile göremeyeceğim kadar fazla oldu.
Tanınmış polisiye yazarlarından yirmi dördünü seçmiştim, hepsi de usta kısa hikâye yazarlarıydı. (En sevdiğim yazarlardan bazılarını elemek zorunda kaldım çünkü yalnızca roman yazıyorlardı.) Meşgul insanlardı bunlar, durmadan böyle projelere katkıda bulunmaları istenen kadın ve erkeklerdi. Yansı bile cevap verse bir kitap yapmayı başarırdım. Biraz dürtüklemekle yeteri kadar yazarın kabul etmesini sağlayabileceğimi hesaplamıştım. Alın bakalım. Herkes oyuna katılmak istedi. Anladığım kadarıyla, onlara çekici gelen, çok sevdikleri bir hikâyeden bütün dünyaya söz etme fırsatıydı. Yazarlar çok iyi okurlardır ve okuduklarına özel bir açıdan bakarlar. Göreceğiniz gibi, seçtikleri hikâyeler birçok sürpriz içeriyor. Harika sürprizler bunlar. Kendi katkımdan pek emin değildim. Yalnızca bir sunucu mu olmalıydım, yoksa törenin bütününü mü yönetmeliydim? Hiç de âdetim olmasa bile, büyük bir alçakgönüllülükle geri mi çekilmeliydim, yoksa sahne ışıklarının ortasında mı durmalıydım? Terazinin kefesine ağırlığı koyan, bu kitaba John O’Hara’dan bir kısa hikâye koyma fırsatını kaçırmama isteğim oldu. O’Hara çok sevdiğim bir yazar olmakla beraber polisiye hikâye yazarı olarak tanınmaz. Onun bu kısa hikâyesine bayılıyorum, üstelik bildiğim kadarıyla yazarın kendi seçkilerinin dışında herhangi bir antolojide yer almadı.
Bu hikâyeyi size sunma fırsatını elimden kaçırır mıydım hiç? Bu antolojinin ikinci kitabı da her bakımdan bu kitap kadar etkileyici. Eğer siz oradaki okurlar da sonucu benim kadar beğenirseniz, Ustaların Seçtikleri birkaç cilde ulaşabilir. Kendim yazmak zorunda değilsem, çıkartacağım kitapların sınırı yok. Greenwich Village STEPHEN KING anlatıyor “Düğün İşi” genellikle anlattığını türden bir hikâye değil. Belki de bu yüzden çok severim onu. Özellikle de tınısını ve canlı argosunu. Cümleler sanki eski bir UCA gramofonunun borusundan çıkıyor, çizik sesleri, hışırtılar, hepsi mevcut. Traylarirambimbam! Joyce Carol Oates çok iyi bir edebiyatçıdır. Ayrıca insanı felç edecek kadar korkutucu ve gerilimli hikâyeler yazabilir. Kısa romanı Zombie bu türden bir klasiktir. Hikâyesi “İkinci Dereceden Cinayet” de öyle. Son derece sessiz sedasız ilerleyişi, o korkunç sonun yarattığı etkinin önemli bir parçası. Kesinlikle Edgar Allan Poe’nun okuyup seveceği türden bir hikâye.
.
