Pardayan’ın Aşkı – Michel Zevaco

MICHEL ZEVACO (Mişel ltınako okunur) 1860 yılında Korsrika Aduuıın Ajacclo şehrinde dünyaya gelmiştir. tı:dc,biyat Fakültesinde okurken çok parlak bir öğrenci olan Zevaco, daha sonra Viyana’daki (Isere) Kolejinde “retorik” (güzel söz söyleme sanatı) profesörü olmuştur. Fakat, devrinin hükümeti kendisini, ilerici fikirlerinden dolayı vazifeden uzaklaştınnca, Zevaco’nun bu profesörlük hayatı çok kısa sürmüştür. Bunun üzerine Paris’e giden Zevaco, Jules Roques tarafından idare edilen, o günlerin anarşist gazetesi “L’Egalit�” nin yazı işleri müdürü olarak, devrinin ideolojik mücadelelerine girmiştir. 1890 yılından itibaren daha ziyade “Polemik adamı” vasıflanyle ününü geliştiren Zevaco, za.­ manın htiktimet erkanı ve idarecileriyle giriştiği mücadeleler sonucunda, “Sainte-Pelagie” politik mahkfunlar hapishanesinde bir süre hapis yatmıştır. Devrinin politikacılanyle yaptığı söz düellolannda kullandığı üslüp, ilerde PARDAILLAN romanlannda Şövalye de Pardaillan’ın ağzından dökülen sözlerde aynen bulunacaktır. Bir seri mahkeme karan sonucu “L’Egali�” kapanınca, Michel Zevaco’yu “Courrier Français’­ in artistik ve edebi kritiği olarak görüyoruz. Fakat artık kırk yaşına ulaşan Zevaco, hayatının yeni bir dönüm noktasına gelmiştir. Evli ve beş çocuk babası olan Zevaco’nun artık tek amacı çocuklarını en iyi şekilde yetiştirmektir. Bunun üzerine Zevaco, tarihi tefrikalar yazmaya başlamış ve ilk eseri olan “Borgia”, devrinin bir gazetesinde neşredilmiş ve çok büyük. bir başan elde etmiştir. Bu başarıyla gazetenin tirajı yükselmiştir. 1901 senesinde gazete, Zevaco’nun yeni bir tefrikasına başlarken, iftiharla: “Okuyucularımız 6 dün, eskiden sadece, Feval, Alexandre Duınas ve Eugene Sue gibi yazarlann tefrikıılannı okumaya başlayan okuyucuların tattııtı bir sevinci tattılar. Evet okuyuculanmız, dün Mlchel Zevaco’· nun yeni bir tefrikasını okumnyn başladılar,” demekteydi.

Gazetenin başladığı yeni tefrikanın adı: “Le Pont Des Soupirs” idi. Doç1ar Venedik’inde geçen yeni bir Monte-Cristo hikAyesi… Bir süre sonra Michel Zevaco’nun tefrikaları, “Le Matin” isimli meşhur gazetenin en büyük prestiji olmuştu. Bir müddet sonra burada, genç Jean – Paul Sartre, tefrikalar arasında Şövalye de Pardaillan’ı bulmuş ve devrin editörlerinden bir tanesi Pardaillan tefrikalarını ciltler halinde toplayarak yanın yüzyıl geçen bir süreden beri macera meraklılarının zevk ve heyecanla okuduğu meşhur 10 ciltlik Pardaillan’lar serisini meydana getirmiştir. Michel Zevaco’nun olgunluk çağının en verimli senelerinde yazdığı eserleri onsekiz yıllık bir devreye yayılmakta· olup tam otuz adettir. Pardaillan’ın maceraları son derece heyecanlı bir tarih devresi meydana getirmekt�r. Zevk, heyecan ve merakla okunan, her yaşta okuyucuya zevkli dakikalar geçirten bu serinin başlıkları: Pardayanlar Pardayan’ın Aşkı Pardayan ve Fausta Pardayan’ın İntikamı Fausta’mn Entrikalan Pardayan’ın Zaferi Pardayan’ın Oğlu Pardayan’ın M:llyonlan Pardayan’m Kızı Pardayan’ın Sonu’dur. Michel Zevaco, en verimli çağında, 8 Ağustos 1918 yılında, 58 yaşında ölmtişttir. 7 Birinci Bölüm BİR DAKİKALIK SEVİNÇ, ONYEDİ YILLIK SEFALETİN YAPAMADIÖINI YAPAR. M areşal de Montmorency, küçük kard�i Marqal de Damville’nin ihaneti yüzünden ayrıldığı karısı Jeanne de Piennes’e, onyedi yıl sonra tekrar kavuşmuştu. Damville’nin kendisine, Jeanne’nin aşığı olduğunu yalan yere söyleyişini, Damville’yle düello ederek kendisini dövüş yerinde öldü sanıp bırakışını ve Kontes de Piennes, Düşes de Monlmorency’nin ortadan kayboluşunu, şimdi rüyadaymış gilıi tekrar görüyordu. Sonra boşanışını, ilk sevgilisini bir türlü unutamadığı için hiç sevmediği başka bir kadınla evlenişi9 ni gözlerinin önüne getiriyordu. Bu sırada lı.cndisi· nin saraydan uzaklaşmasına mukabil, alçak kardeşi Mareşal de Damville’nin saraydaki itibarının gittikçe artması, onu büsbütün çileden çıkarıyordu. Yıllar geçmişti ve bir gün birdenbire, genç ve kahraman bir asilzade, Şövalye de Pardaillan, kendisine, artık ebediyen hayatından !ilip kaybolduğunu sandığı kadından bir mektup getirmişti. Jeanne de Piennes y8f1yordul Jeanne de Piennes, kocasına ka�ı hiçbir suç işle· memişti! Mektubunda eski kocasına tekrar sığımyor, Damville’nin kötülüklerinden şikayet ediyor ve kızı Loise için af ve yardım istiyordu.

İhtiyar Dükün yüreğinde bir şükran ve sevinç güneşi doğmuştu: Kardeşinin yaptığı kötülükler için Kraldan adalet istemiş, fakat hundan bir sonuç çıkmamıştı. Jeanne’yi ve kızını ,elinde tuttuğunu bil· diği için kardeşini düelloya davet etmiş ve hu daveti de cevapsız kalmıştı. Nihayet ikisini de bulmak için Paris’in altım üstüne getirmiş ve her zamankinden daha neşesiz ve üzgün bir halde, ümitsizliğin karanlığına düşeceği bir sırada tekrar Şövalye de Pardail· lan gelip kendisini bulmuştu. Başka bir devrin kahramanlanna benzeyen ve yavaş yavaş da kalbindeki ııım sezdirmeye haşlayan hu delikanlı, kendisini elinden tutarak, dünyada sev· diği biricik varlığın saklı bulunduğu esrarengiz eve götürmüş ve Montmorency Düşesi Jeanne de Pien· nes’in karşısına çıkarmıştı. Onyedi gözyaşı ve keder yıhndan sonra o kadar beklediği saat, nihayet gelip çatmıştı. Acaba zavallıyı ne durumda bulacaktı?

.