Geçenlerde, Karaib Adaları’nda kısa bir tatil yapmaya karar verdim O yörelerde birkaç gün kalıp dinlenecektim. Dostlarım oraların çok hoş yerler olduklarını söylemişlerdi . Bütün gün tembellik yapar, altın kumların üstüne serilip güneşlenir, o camgöbeği yeşili ılık sularda bir güzel yüzersin, demişlerdi. Tatilimi geçirmek üzere Jamaika’yı seçtim ve aktarmasız bir uçakla Londra’dan yola çıkıp dosdoğru Kingston […]

Billy Weaver, Londra’dan kalkan ağıraksak ikindi trenine binmiş, Swindon’da aktarma yapmıştı, Bath’a vardığında, saat dokuz olmak üzereydi, istasyonun karşısındaki evlerin tepelerinde uzanan duru, yıldızlı gökte ay, doğmak üzereydi. Gelgelelim hava çok soğuktu ve rüzgar, yanaklannı jilet gibi kesiyordu. «Bakar mısınız?., dedi, «bu yakınlarda ucuzca bir otel var mı acaba?» ••Güzel ile Canavar Oteli’ni bir deneyin,” […]

O akşam Mike Schofield’in Londra’daki evine, akşam yemeğine altı kişi çağrılıydık: Mike’la karısı ve kızı, karımla ben ve Richard Pratt adlı bir adam. Richard Pratt ünlü bir tat ustasıydı. Epikürler diye bilinen küçük bir topluluğun başkanıydı, her ay da yemek ve içki üstüne üyelere özel bir kitapçık çıkarırdı. Az bulunan şaraplarla mükellef yemeklerin sunulduğu davetler […]

Anneler ve babalar ilginçtir. Kendi çocuklarý akla gelebilecek en berbat kiþi olsa bile, onun harika biri olduðuna inanýrlar. Bazý ana-babalar daha da ileri gider. Hayranlýk gözlerini o kadar köreltir ki, çocuklarýnýn bir dâhinin özelliklerine sahip olduðu konusunda kendilerini ikna etmeyi baþarýrlar. Aslýnda bunda pek yanlýþ bir þey de yoktur. Dünya böyledir. Ancak ana-babalar mide bulandýran […]

Kapının zili çaldığında Anna mutfakta ailenin akşam yemeği için Boston marulu yıkıyordu. Zil tam lavabonun üstündeki duvarda olduğundan yakınındaysa her seferinde onu zıplatmayı başarırdı. Bu nedenle ne kocası ne de çocuklar zil çalarlardı. Bu kez çok hızlı çalmıştı, Anna da çok hızlı zıpladı. Kapıyı açtı, dışarıda iki polis duruyordu. Soluk balmumsu suratlarıyla ona baktılar, bir§eyler […]

“Ben alışveriş için köye iniyorum,” dedi annesi George’a bir cumartesi sabahı. “Sen de iyi bir çocuk ol ve yaramazlık yapma.” Küçük bir çocuğa hiçbir zaman söylenmeyecek, saçma bir şeydi bu. George hemen ne tür bir yaramazlık yapabileceğini düşünmeye başladı. “Saat on birde de Büyükanne’ne ilacını vermeyi unutma,” dedi annesi. Sonra da çıktı ve arka kapıyı […]

Bay ve Bayan Bucket ile Charlie ise öbür odada yere serilmiş şiltelerde yatarlardı. Yazın durum pek kötü sayılmazdı, ama kış geldimi, bütün gece boyunca dondurucu bir yel kapının altından, yerden eser, bu da doğrusu çok korkunç olurdu. Daha iyi bir ev -hem de içinde yatabilecekleri bir yatak daha- satın almaları sözkonusu bile değildi. Bunları alamayacak […]

Bu öykülerde özellikle belirli kişilerden söz etmiyorum. Öyküde kullanılan adlar, tanıdığım pilotların adları olmadığı gibi, birinci tekil şahısta anlattığım öyküler de bizzat benim b�ımdan geçmiş olaylar demek değildir. 9 YAŞLI MI YAŞLI BİR ADAMIN – ÖLÜMÜ Tanrım, ne kadar da korkuyorum! Şimdi yalnız başıma kaldığıma göre artık bunu saklamama gerek kalmadı. Artık hiçbir şeyi saklamama […]

Oswald Amcamı bir kez daha anmak istiyorum. Amcam, yani müteveffa bilgiç, çelebi; örümcek, akrep ve baston kolleksiyoncusu; opera aşığı, Çin porselenleri uzmanı, çapkın ve hiç kuşkusuz tüm zamanların en büyük baştan çıkarma uzmanı Oswald Hendryks Cornelius’tan söz ediyorum. Böyle bir şöhretin rakipleri, Oswald Amcamın siciliyle karşılaştıklarında ne yazık ki çok gülünç durumlara düşebilirler. Özellikle de […]