Mickey Spillane – Mayk Hammer #7 – Cezanı Çekeceksin

Gecenin karanl1Atn1 yutan c1ibklari duydugum anda f rene basarak kiiltistilrii kald1nm1n kenanna cektim. Bu Tannn1n belas1 kent icin ~1ghk do gal sestir, f akat New York’un bu . gariban mahallesinde, hele yeni bir .,. gOkdelen icin kaztlan bu in$aat yerinde bOyle bir c1~k ah$dm1$1n d1$1nda bir· $eydi. Qevrede, cam1 cercevesi sOkiilmii$ bir y1g1n iskelet bina kal1nt1s1ndan b~ka $ey yoktu. • Torpido gOziinden cep f enerini alip killilstilrden indim. Enkat y1g1nlar1 aras1nda gtlcliikle yolumu bularak ilerledim. Her ad1ntda neyle kar$tla$acaAtm1 bilmeksizin c1gbklara biraz daha · yaklq1yordum. Akla gelebilecek her $ey milmktlndtl. Q1lbklar1m duyduAum ktictlk, tizerine devrilen bir enkaz kaltnt1s1mn alt1nda s1kt$tP kalnu$ olabilirdi. Qevre hayli karanbktt. Sonunda, bunun bi’r kaza olmad11tn1 anlad1m. Ozerinde bol bir blucin ve kazak bulunan sekiz y~lar1nda bir erkek cocugu ellerini surat1na kapam1~ c1ghk c1i11ga alltyordu. Yaklq1p omuzlanndan tuttum ve sarst1m.

Oglan aldtn$ bile· etmedi. Gecirdi~ $Okun etkisiyle hicbir $eyin f ark1nda de~di. Sonra, birdenbire ne diye bOyle cithk atttltru anlayiverdim. 5 Ceset, yans1 y1kdm1s bir duvann oniinde, bir cimento y1g1n1n1n arkas1ndayd1. Farkedilmemesi icin iizerine cinko bir levha cekmislerdi. Cesedi saklayan kisi bunun y1k1ntilarda oynamaktan hoslanan bir cocuk taraf1ndan bulunacag1n1 hesaba katmam1$ olmahyd1. Cesedin bir zamanlar cok gilzel bir kad1na ait olduguna. ku$ku yoktu, ama oliim her seyi ahp gotiirmii$tii. Cocugu kucaklay1p kiiliistiire gotiirdiim. Yol boyunca h1ckumaya devam etti. Kollanma pence gibi . gecirdigi parmaklann1n gev$emesi kendini ~mniyette hissetmeye baslad1g1n1 gosteriyordu. Onu bu konuda sorgulamak su an icin yersizdi. Agz1ndan tek kelime c1kmayacag1ru biliyordum. Kiiliistiiril c~t$ttnp ck>ndiim ve santiye bekcisinin bulundugu kucuk barakaya yoneldim.

Bare:\kadan radyo sesi geliyordu. Kap1y1 itip act1m. Ttknazca, dazlak kafab bir tip soban1n ilstiindeki kahve ~ab1na egilmisti. Beni gOriince sasud1 . :_ Hey, sen! . · – Telef on var mt, bababk? dedim. – Bana bak, bay1m … Cebimden kimligimi c1kanp burnuna dayadim. au arada koltuk ~t~mdaki 45’ligi de farketti. Afallam1s haline ald1rmay1p: -Tel~fon nerede? diye tisteledim . · Titreyen.ellerle kahve kab1n1 yere buak1p duvardaki dolabi gosterdi. · · – .Ne oluyor boy le? Eger … Bir el i$aretiyle onu susturdum. Nuinaray1 cevlf_tp Pat’1 arad1m.·Kars1ma c1kan cavu$a: 6 -Pat Cham~ers or~da m1? diye sordum.

Biraz sonra Pat’1n sesi duyuldu. -Alo? – – Moruk, ben Mayk. Leighton 1n$aat’1n $antiyesin- deyim. Adamlann1 ve doktoru toparlay1p hemen buraya gel. – Yine kimi nallad1n? diye kilkredi Pat. – S0ytanhg1 birak, oglum! dedim. Burada bir ceset var. ·Aynca, bir de peri~an olmu~ bir cocuk … -Tamam, anlad1m~ Sen oradan bir yere k1p1rdama. Birazdan oradayu:n. Aynca, hicbir ~eye de el silrme. – Adamlanna sOyle, in~aat yerini iyi aras1nlar. Herhangi_ biri bulunabilir. Y an1mdaki oglan1 ~antiye bekcisine teslim ediyorum. Senin doktor belki onu konu~turabilir. Ahizeyi b1rak1p cocugu bekcinin y~tag1na uzatt1m ve adamdan polis gelene kadar bir yere aynlmamas1n1 istedim.

Sonra, kiililstilre atlay1p cocugu buldugum yere dondiim. Farlan y1k1nttlann iizerinde ac1k birak1p a~agi indim ve gorilnmemek icin 1~1g1n·d1~1ndan dolanarak cep fenerimle yolu buldum. Ashnda hie kimse bir cesedi b1rakt1g1 1ss1z yere geri dOnmezdi, ama ne olur ne olmaz, 45’lik elimdeydi ve cmniyet mandah da ac1kt1. t~i tesadiife buakmak niyetinde degildim. Cesedin iistiinil kapatan cinm levhan1n yamna ula~t1g1mda cevreyi dinledim. Uzaktan polis arabalannin sirenleri duyuluyordu. Seslerin gitgide yakla~t1g1n1 farkettim. Fenerin 1~1g1nda yerdeki cesede baktim. Kad1n otuz ya~lannda yoktu. Sutilstil yatiyordu. ~1plakt1. Ozerinde ~effaf .ye~il bir gecelikten ba~ka bir ~ey yoktu. 1ri gogusleri hala dik, · uyumlu bacaklan k1vnkt1. C>ltimii kolay olmam1~t1.

Yilzilndeki deh~et ifadesinden belliydi bu. Yuz hatlan gergin; yan aral1k gOzleri korku doluydu. Kad1n1n ba~1na gelenleri anlam~k icin fazla inceleme gerekmiyordu. Gogsilnden bacaJclanna kadar vilcudunu~._henien he’r yani kan izleriyle doluydu. Geceligine 7 bulanan kanlar kuruyup sertlesmi$ti. Kubac1n degntedigi tek yer kann k1smiyd1. Biri kad1n1 asIIU$ ve oldilresiye kubaclam1st1. Elimin tersiyle karruna dokundum. Teni buz gibiydi. ‘ . Cesedi buraya b1rakan1n uzaklasmak icin hayli zaman1 olmus olmahyd1. K1ztl sacb bu zavalh. en az1ndan yirmi /’ dort saattir burada yat1yordu . Polis arabalar1n1n sirenleri arka taraflarda bir yerde sustu.

Sonra, projektorler ilzerime cevrildi ve hareketsiz kald1. Biri k1mtldamamam1 emretti ve bir dilzine aynas1z bana dogru ko$maya baslad1. Yan1ma gelen .ikinci ki$i Pat oldu. Silah1n1 bana cevirmis olan polise 38’1igini k1hfma sokmas1n1 soyledi. Geri cekilip giristikleri temizligi .seyretmeye ba~lad1m. * ** Adli tabip gerekeni yapm1s, morg memurlan cesedi ·ahp gotilrmil$til. Polis fotografctlan, gazete muhabirleri islerini bitirnii$lerdi. Saniiye ·binas1ndaki veleti de hastaneye tas1m1slard1. Pat adamlanna -gerekli talimatlan verdikten so~ra bas1yla kendisini izlememi i$aret etti ve arabas1na dogru yiirildil. Birlikte yak1nlardaki ·bir bara girdik. Arka masalartlan birine cokilp birer kahve soyledik. Pat bana donerek: – Evet, seni dinliyorum, dedi. – Neyi dinliyorsurt? Hepsini anlatt1k ya.

– Bana bak ba$1m1n belas1, ben rastlanttlardan hi~ ho$1anmain. Seninle bundan once·. de bircok iste beraberdik. · Umursamaz bir tav1rla kahvemdem bir yudum ald1m. – Bu iste kimseyi korudugum yok, moruk! dedim. Ogleden beri Capehart Building’te K.raus~Tillman 8 Firmas1 ad1na bir kaza raporu haz1rl1yordum. Ara~tuabilirsin… · – Seni tammasam bu dediklerini ara~t1nrd1m. Simdi senden istegim bu ise kansmaman . – Neden kansacak m1s1m? – Sen her ise burnunu so’karsm da ondan. S~ Velda ile evlensen de seni saglam bfr yere baglasa. – Hay agz1nla bin yasa! dedim. Pat ile ydlardu dostuz. Onun ruhunu okurdum. Hie konusmasa da gozleriyle her seyi anlata}?ilir.

Tamst1g1- ID1zdan bu yana, _ y1llar onu hie etkilememis gibiydi. Hfila, polisten eok bir sirket miidiiriinii and1nyordu. Kendisini ele veren tek yan1 gozleriydi. – Kafandan geeenleri bilmek isterdim, dedim. 0 da beni iyi tanud1. ~al1sma tarzlar1miz degisikti, ama aynt isi yap1yorduk. – Kad1n1n tizerindeki nesne akhm1 kurcahyor, dedi. -Yani? – Gec;eri ay nehirden c;1kard1g1miz cesedi hattrhyor musun? Hani $U san~1n1n cesedi. Nebraskah bir ogretmendi. – Soyle boyle, dedim. Gazetelerde okumu$tum. Ne olmu$ona? ~ – Q kad1n1n da Slftinda boyle bir gecelik vardL Y alntz onunki siyahtt. Sesimi c;1karmadan bekledim. Pat oniindeki kahve fincanlanna bakarak devam etti: – Kad1n1n _dosyas1 intihar olarak kapandt. Fakat bu “” .

bizim yeni doktorun tuhaf bir fikri var. Kimyevi maddelerle gereekle$en oltimler tizerine… Doktor kad1n1n zehirlenmis oldugu kan1s1ndayd1. – Peki, kad1n1n iizerinde otopsi yapdmamt$ IDIYdt? – Yaptlmaz olur mu? Fakat, kad1n bir haftadan uzun bir sure suda kalmI~t1. Bu nedenle de doktorun 9 iddia ettigi. kimyevi mad~elerin hicbiri bulunamadt tabii. – Doktoru ku~kulanchran nedir? . – Soz konusu maddeyle zehirlenerek Olenlerin di~ etlerinde tuhaf bir renk olu~uyor. DoktoF ceset ilzerinde cal1~mak istedi. Fakat umdugu belirtileri bulmas1 h·emen hemen imkans1zd1. Sonunda ceset k1z1n ailesine iade edildi. Ailesi de cesedi yakttrdt. – Anlad1g1m kadanyla senin kafanda ba~ka bir ~ey var, dedim. Pat kahvesinden bir yudum daha ald1.· – Doktor ku~kulanilda hakhysa, o zaman ortada ba~ka bir sorun daha var demektir. SOz konusu zehir etkisini yava~ yava~ gOsteren tilrden.

Zehiri alan ki~i actlar cekerek agtr agtr oluyor. Gilney Amerika’ daki bazt ilk el kabileler taraf 1ndan kullan1hrm1~. Tor el ere kar~1 c1kanlara ceza olarak verilirmi~ … – Bir tilr i~kence mi yani? – Tam ilstilne basttn, oglum. Bu i~ cal).tmt s1k1yor. Hele senin bu i~e bula~man ilstilne tuz biber ekiyor. Bula~ttg1n i~lere gazetelerin nastl sanld1g1n1 bi~irsin . Herifler bayram yaparlar. Sesimi c1karmadan masan1n ilzerine hesab1 btrakttm. Sapkam1 kaf ama gecirdim ve: – Benim icin tath ~an1n1 ilzme, dedim. Yaln1z, bu konuda ogrendiklerin hakk1nda biraz haber ver, yeter. -Olur. Ses tonundan bunu hie de isteyerek yapmayacag1 ~ belliydi. * •·• New York sabah1n erken saatlerinde gri bir renge bilrilnmil~til. Hava kirli .

ve nehirden gelen sisle nemliydi. Bilromun penceresinden dt~anya baktlm. A~ag1da, ufac1k insanlar gorillilyordu. Kent, uzerinde 10 kenelerin dola~t1g1 bir hayvandan farks1zd1. Arkamda kap1n1n acdd1g1n1 farkettim ve ayn1 anda kuma~ h1~irt1s1yla birlikte bur·numa ic g1c1klay1c1 bir. parf i.im kokusu geldi. – Selam yavrum, dedim. Velda umursamaz bir tav1rla goz kuparak getirdigi mektuplar1 masan1n iizerine b1rakt1. Bu k1za bir ti.irli.i akbm ermiyordu. Gi.ini.i gi.

iniine uymazdi. Simdi de saclann1 erkek ba~1 gibi k1sa kestirmi~ti. 1ri gogi.isleri, . uzun bacaklanyla -ne kadar di~iyse, o kadar da tehlikeliydi. Tayyori.ini.in alt1nda her zaman silah· t~1rd1. Hem de ruhsatb bir silah. Onunla bugilne kadar nicin evlenmedigimi di.i~ilni.irken: – Gazeteleri okudun mu? diye sordu. – Henilz bakmad1m. Bir ~ey mi olmu~? – -~ir de soruyor! .Ne adam .

be! Yine neler becermi~sin oyle? Seni l>ir an yaln1z buakmaya gelmiyor. Gazeteyi ahp merakla bakt1m. Evet~ Resmim birinci sayfadayd1. Cinayet Masas1 gazetelere hicbir bilgi vermemi~ti. Buna ragmen uyan1kla~ car~af . gibi dO~emi~lerdi olay1. Yaz1n1n bi.iyi.ik k1sm1, cesedi bulan cocuga aynlm1~t1. Cesedinkime ait oldugu henilz belirlenememisti. Cesedi in~aat yerine buakan1 da gOren yoktu. Olay yerine tesadilfen geli~im, · geni~ bir bicimde gazetelere aktardm1~ ve okuyucuyu heyecanlandumak icin eski mac~ralanmdan soz edilmi~ti. Y az1y1 yazan gazeteci oraya tesadi.if en gitmedigimi vurguluyordu. Anla~tld1g1 kadanyla rastlanttlara inanmayan biriydi.

Gazeteyi masan1n ilzerine att1m. Velda mantosunu c1kard1. Oturduktan sonra ona olay1 aktard1m. SOzi.imil bitirdigimde:

.