Ateş, öğretmeninin sözünü dinler, ödevlerini aksatmadan yapardı. Bütün eşyaları temiz ve düzenliydi. Teneffüslerde koşmaz, bağırmaz, kimseyi de rahatsız etmezdi. Masaları çizmez, ayağıyla orayı burayı tekmelemezdi. İçinde saygı barındıran bütün bu kuralların, birlikte yaşamak ve başarılı biri olmak için gerekli olduğunu bilirdi. Çalışkan bir öğrenciydi. Öğretmeni onu çok seviyordu. Ama onun için endişe ediyordu. Çünkü Ateş […]

Gittikleri köy tatilinden döneli birkaç gün olmuştu. Ateş, köyde ve yaylada çok güzel günler geçirmiş olmasına rağmen, mahalledeki arkadaşlarını özlemişti. Arkadaşları da onu özlemişti. Üstelik bir süredir Ateşlerle birlikte yaşayan Aydede’yi de herkes çok sevmiş, onu da özlemişlerdi. Yarın mahaldeki arkadaşları Öykü ile Türkü’nün doğum günü idi. Arkadaşlarla bir arada olmak için bu iyi bir […]

Günlerden cumartesi olmasına rağmen, Ateş’in annesi Melek Hanım sabah her zamanki saatinde kalktı. Perdeyi bir kenara çekip pencereyi açtı. Derin bir nefes alarak: -Bugün hava çok güzel, dedi huzurlu bir ses tonuyla. Sonra mutfağa geçti. Güzel bir kahvaltı sofrası hazırladı. -Bir de müzik açayım, bu güzel havaya eşlik etsin, diye kendi kendine söyleniyordu ki Ateş: […]

Uzaklarda bir kasabanın yoksul bir mahallesi vardı. Bu mahallede çocukların, bir varmış bir yokmuş, diye başlayan masal kitapları da yoktu. Ama yine de anneler çocuklarda görmek istedikleri güzel davranışları, onlar alışkanlık edinsin diye masal gibi anlatırlardı çocuklarına. Bu mahallede komşular birbirine, bir ekmek, bir tutam çay, bir kaşık yağ gibi birçok yiyeceği, içeceği ödünç alıp […]

Ateş ve ailesi Aydede’yle beraber çok keyifli bir tren yolculuğu yaptı. Konuşarak, gülerek geldiler inecekleri tren istasyonuna. İstasyonun adı, Ulusulu istasyonuydu. Adını hemen yanı başındaki Ulusulu köyünden alıyordu… Daha önce telefonda anlaştıkları üzere köyde oturan, büyük amcalarının torunu, Halil onları bekliyordu; kırmızı renkli traktörleriyle. Acele etmeliydiler, böyle küçük yerlerde tren çok beklemezdi. Ama telaşlanıp bir […]

Akıllı ve zeki ama mutsuz olan Ateş’e sevgiyi Aydede öğretmişti. Aydede adını da Ateş koymuştu ona. “Dede senin adın, Aydede, olsun mu?” “Tabii, olabilir. Sen mutlu olduktan sonra adımın ne önemi var. Hem bu, Aydede adını da sevdim.” demişti. Sonra Ateş, Aydede’yi annesi ve babasıyla tanıştırmıştı. Ateş ve ailesi, Aydede’nin kimsesi olmadığı için ona birlikte […]

Mevsim ilkbahardı. Yağmur yağmış, arkasından ebemkuşağı doğmuştu. Ebemkuşağının çeşit çeşit renkleri gökyüzünü güzelleştirmişti. Güneşin ışınları altın yaldız gibi parlıyor, çocukların gözünü kamaştırıyordu. Okulun bahçesinde çimenler yemyeşil olmuş, rengârenk çiçekler açmıştı. Güllerin güzelliği görenleri büyülüyordu. Her yer mis gibi gül ve toprak kokuyordu. Çocuklar teneffüsteydi. Leman ve Ateş, bahçede el ele tutuşmuş geziniyorlardı. Birisini güllerin arasında […]

Ateş o gece sabaha kadar yatamadı. Ateşler içinde kıvrandı durdu. Karnı, başı, boğazı… Vücudunun her yeri ağrıyordu. “Ne oluyor bana, vücuduma…” diye düşündü. Eskiden de hastalanır ama çabuk iyileşirdi. Fakat bu kez hastalığı çok başkaydı. Sabaha kadar uyuyamamıştı. Yine de şimdi geçer, şimdi geçer, diye düşünmüş; annesine babasına haber vermemişti. Ancak sabaha karşı biraz rahatlamış, […]