Etiket: Ayşe Kulin

Ayşe Kulin – Veda

Kar, mevsimi geçtikten sonra yağdı mıydı, haşmeti­ JU ni kaybederdi. Uzun ve zorlu bir kışın sonunda, çiçeklerin açması beklenirken zamansız gelen kar, İstanbul’u sedef rengi bir masal şehre dönüştüreceğine, çamurlu yolların ve boyası aşınmış ahşap evlerin üzerinde toz şekeri serpiştirilmiş gibi eğreti duruyordu. Ayazdan kızarmış suratı ve donmuş elleriyle, iki atın çektiği faytonu hızla süren […]

Ayşe Kulin – Umut

Birkaç günden beri beklenen yağmur, öğlene doğru koyu gri bulutlarla ufku karartarak. gelişinin haberini vermiş, öğleden sonra da indirmişti. Muho, pencereye burnunu dayamış, yağmurun rüzgarda savruluşunu seyrediyordu ki, sokağın ucunda babasının ince uzun siluetini gördü. Zeki Salih, sonbahar yapraklarını önüne katmış rüzgarın yelinde, adeta yapraklarla birlikte sürüklenerek, uçuşarak. evinin önüne geldiğinde, çocuk babasına kapıyı açmak […]

Ayşe Kulin – Tutsak Güneş

“Başım ağrıyor,” dedim. “Normal. Çok uzun bir yolculuktan döndünüz. Yorgunsunuz.” “Hiçbir şey hatırlamıyorum.” “İyi. Hatırlamanız doğru olmazdı zaten.” “Neler anlattığımı bana söylemeyecek misiniz?” diye sordum. “Gerektikçe ve gerektiği kadarım.” “Ne kadar geriye gittiğimi söyleyin bari.” “Çok yol kat ettiniz. Başka hayatlara, başka dönemlere… Bu yüzden bir süre ara vereceğiz. Bir sonraki seanstan önce iyice dinlenmeniz […]

Ayşe Kulin – Nefes Nefese

siz uyursunuz bütün gece ben bir ilmek daha atarım gecelerden gecelere … Tekin Gönenç Macit evden çıkarken gecikeceğine dair uyarmıştı Sabiha’yı ama yine de iyi terbiye almış insanların iç rahatsızlığını duydu saat sekizi geçince. Toplantı odasından izin isteyerek çıktı, kendi ofisine geçti, siyah telefonun zırrt zırrt diye gürültü çıkararak dönen kadranını çevirip bekledi. Sabiha’nın sesini […]

Ayşe Kulin – Her Yerde Kan Var

Her daim adal.etl~ ;efkatli ve fazi/,etl~ gozii.mii.n nuru Adile Sultanzm, Ace/.ey/,e yazilmtj bu mektup elinize hif gefmeyebilir. Ben J’ine de ;anszmz denemek istedim. Aziz aslanzmz bu sabah ;ofak si:ikmeden tahttan indirdile1: Sarl!Jzn etrqfini geceden sarmlj olacaklar, beni sabah erken saatte yangzn var bahanesiy/,e uyandirdzlar. Vazfyeti penceremden di;arz baktt.gimda anladzm. Deniz tarqfinda Hii.nkar’zn bizzat ihya ettigi, […]

Ayşe Kulin – Handan

Gözlerimi açtım. Önce bembeyaz tavanı, sonra da üzerinde ağaç gölgelerinin oynaştığı duvarı gördüm. Neredeyim ben? Buraya nasıl geldim? Ne zaman geldim? Dirseğimin üzerinde doğrulup etrafıma baktım. Tanımadığım bir odadayım. Kim getirdi beni bu odaya? Ne zaman getirdi ve yüz yıllık bir uykuya bıraktı ki, uyanışım böyle sancılı? Kaç zamandır uyumaktayım ben sahi? Kemiklerim üzerinde yattığım […]

Ayşe Kulin – Güneşe Dön Yüzünü

Önce hızlı gidiyordu cip. Toprak yola gelince yavaşladı. icindekileri toza boğarak, sarsalayıp, hırpalayarak ilerlemeye bt::Jş ladı. Mühendis Nuri”nin, dizleri arasına sıkıştırdığı küçük kızının, şoför Ah· met ile Mustafa’nın sacları kirpikleri toz Içinde kaldı. Doğada bahar yeni uyanıyordu. Toprak yolun ikiye böldüğü kır. cılgın bir renk cümbüşü içindeydi. Mühendis Nurinin, toprakdan fışkıran kokuyu içine cekince başı […]

Ayşe Kulin – Geniş zamanlar

“Süt var mı acaba evde?” “Yok.” “Belki buzdolabında biraz kalmıştır. Gidip bakayım.” “Boşuna gitme. Süt yok.” “Hiç süt bulundurmaz mısın evinde sen?” “Hayır.” “Aaa, neden?” “Sütü çocuklar içer. Ben çocuk değilim.” “Çaya koymak için…” “Çay sütsüziçilir.” “Sütle de içilir. Bizçayımıza süt koyarız.” “Biz koymayız. Çaya sütü, damak zevki olmayanlar koyar.” Hayretle bakıyor yüzüme. Birazincinmiş, birazşakaya […]

Ayşe Kulin – Füreya

Pencerenin pervazında beyaz bir kuş duruyor ne zamandır. Kocaman beyaz kanatları yer yer gümüş pırıltılar saçan, cin bakışlı bir kuş. Yaptığım kuşlardan biri olmalı diye düşünüyorum. Ama ben böyle geniş kanatlı kuşlar yapmadım ki hiç . Benim yoğurduklarını narin bedenli, küçücük başlı, uslu, durağan kuşlardı. Her an uçmaya hazır değil de, uzun bir yolculuktan yeni […]

Ayşe Kulin – Birgün

Dışarının kuru soğuğu, arabanın sıcak hava üfüren kaloriferine rağmen, içime sızıp, iliklerime işlemiş sanki. Ellerim ayaklarım buz gibi, gözlerimi yola dikmiş, baktıklarımı göremeden ve hiç kıpırdamadan dimdik oturuyorum. Her ikimiz de yay gibi gergin, tek laf etmeden yol alıyoruz. İlk konuşan o oluyor: “Yaklaşıyoruz, hazırlansan iyi olur.” Geniş siyah örtüyü başımın üzerine yerleştirip, kaşlarıma kadar […]

Ayşe Kulin – Tek ve Tek Başına Türkan

Türkan Hoca bana hastalanyla ilgili öyküler anlattı. Ne yazık ki o günlerde omuzumda oluşan bir sorundan ötürü üç ay boyunca sağ elimi kullanamadım. Mart sonuna doğru iyileştiğimde, bu kez onun hastalığı çok ilerlemiş, iyice güçsüzleşmişti. Buluşmalanmızda onu yormaktan korkuyor, konuşturmaya çekmiyordum. 2009 yılının Nisan ayında Türkan Hoca’nın evi basıldı, kitaplarına, yazılarına, mektuplarına el kondu. Sonrası […]

Ayşe Kulin – Sevdalinka

Bu kitap, Osmanlı öncesinde dini nedenlerle Haçlı Orduları tarafından, Birinci ve ikinci Dünya Savaşları sonrasında ve 1992 Savaşı’nda ise Sırplar ve Hırvatlar tarafından sürekli soykırımına tabi tutulan ama asla yok edilemeyen Boşnak halkının acılarını, Türk halkına biraz olsun tanıtabilmek amacıyla yazıldı. Roman, savaş öncesinde Tito’nun kurduğu altı federe devletten oluşan Yugoslavya Federatif Cumhu-riyeti’nde, aşırı milliyetçiliği […]

Ayşe Kulin – Nefes Nefese

Macit evden çıkarken gecikeceğine dair uyarmıştı Sabiha’yı ama yine de iyi terbiye almış insanların iç rahatsızlığını duydu saat sekizi geçince. Toplantı odasından izin isteyerek çıktı, kendi ofisine geçti, siyah telefonun zırrt zırrt diye gürültü çıkararak dönen kadranım çevirip bekledi. Sabiha’nın sesini duyunca, “Bu akşam yine toplantıdayız,” dedi, “beni yemeğe beklemeyin.” “Yine mi yoksun, Macit,” dedi […]

Ayşe Kulin – Köprü

Köprü, Ayşe Kulin’in 2002 yılında yayınlanan romanı. 2006’da başrolünde Erdal Beşikçioğlu’nun yer aldığı televizyon dizisine uyarlandı. Üç günden beri dur durak tanımadan esen deli rüzgâr birden kesiliverince, kar, Munzur ve Keşiş dağlarının koynuna sere serpe uzanmış Erzincan’ın üstüne, tül cibinlik gibi inmişti. Karla kaplı çıplak ağaçlarından, saçakları buz tutmuş evlerine kapanmış insanlarına, dam altlarına sığınmış […]

Ayşe Kulin – Kardelenler

TÜRKĐYE’NĐN ÇAĞDAŞ KIZLARI” projesiyle Türkiye genelinde 35 ilde yaşayan ve maddi olanaksızlıklardan dolayı okuyamayan 5000 kız öğrenci bugün yurdun çeşitli okullarında bilgiye, aydınlığa yürüyor. Bu projede yer alan gönüllüler, projeye destek veren kamu görevlileri, TURKCELL’in ve ÇYDD’nin çalışanları ve öğrenciler istisnasız her bir kişi bu dört yıl içinde benzersiz deneyimler paylaştılar. Proje, kurumsal desteklerin ötesinde, […]

Ayşe Kulin – Geniş Zamanlar

Geniş Zamanlar “Süt var mı acaba evde?” “Yok.” “Belki buzdolabında biraz kalmıştır. Gidip bakayım.” “Boşuna gitme. Süt yok.” “Hiç süt bulundurmaz mısın evinde sen?” “Hayır.” “Aaa, neden?” “Sütü çocuklar içer. Ben çocuk değilim.” “Çaya koymak için…” “Çay sütsüz içilir.” “Sütle de içilir. Biz çayımıza süt koyarız.” “Biz koymayız. Çaya sütü, damak zevki olmayanlar koyar.” Hayretle […]